Θλίψη και νοσταλγία, αντί ευχαρίστηση, προσέφερε το θέαμα των ώριμων ροδιών που κρέμονταν απ΄τα δένδρα, τα οποία αντικρίσαμε κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα, στη διάρκεια ενός περιπάτου στα περιβόλια, κατά μήκος της ρεματιάς.
Απομεινάρια … μιας άλλης νοσταλγικής εποχής, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς. Διαβάστε το υπόλοιπο
Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και χωρίς προβλήματα, βυζαίνει τούτην ώρα, η γενέθλια γη των προγόνων μας, τα πρώτα βρόχινα νερά του Φθινοπώρου, που τα περίμενε ως «Μάνα εξ ουρανού»
Τα νέα είναι συνταρακτικά…! Ήλθε το Φθινόπωρο, κι όλα γίνονται πιο όμορφα στον τόπο μας. Διαβάστε το υπόλοιπο
Καλοκαίρι στις αυλές, στα σπίτια μας, στις γειτονιές.
Ήλιος, φως, φύση καταπράσινη, φωνές παιδιών, επισκέπτες, απόλυτη αίσθηση ελευθερίας και ξενοιασιάς.
Πρωινό ξύπνημα, με συντροφιά το δροσερό αγέρι να χαϊδεύει το γυμνό κορμί.
Περίπατοι στη ρεματιά, τα δάση και τις βαθύσκιωτες λαγκαδιές, κι αμέτρητα νυχτέρια στις αυλές, Διαβάστε το υπόλοιπο
Σημαντικό μέρος της ιστορίας του χωριού μας, βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα στις πυκνές φυλλωσιές της ρεματιάς, που σχηματίζουν τα πανύψηλα πλατάνια, οι λεύκες και οι βελανιδιές, που φύονται εκατοντάδες χρόνια τώρα, ανάμεσα σε αυτή και τα διπλανά, άλλοτε εύφορα, περιβόλια.
Εκεί όπου υπάρχουν οι Βρύσες, η πηγής της Μάνας, τα ερείπια των νερόμυλων και τα, πολυσύχναστα σε κυκλοφορία, μονοπάτια που οδηγούσαν στα περιβόλια και σ΄ όλα τα παραπάνω, που, κάποτε, αποτελούσαν μέρος της καθημερινής ζωής των γονιών μας. Διαβάστε το υπόλοιπο
Κάθε δρασκελιά, ανάμεσα και κάτω απ΄τις πανύψηλες Βελανιδιές, Πλατάνια και Αριές, σκόρπιζε στον αέρα μυρωδιές από θυμάρι, θρούμπι κι αγριορίγανη
Ένας κότσυφας, που μας κρυφοκοίταζε μέσα απ΄τα κλαδιά ενός κέδρου, κελαηδούσε, χοροπηδώντας ρυθμικά. Σταμάτησε ξαφνικά τη λαλιά κι άλλαξε κλαδί, δίνοντας φωνή και σ΄ άλλα μικροπούλια Διαβάστε το υπόλοιπο
Μαγευτικές ημέρες ζει τούτη την περίοδο, το όμορφο χωριό μας
Ευτυχισμένοι (χωρίς να το ξέρουν) οι λιγοστοί μόνιμοι κάτοικοί του, απολαμβάνουν, εν πρώτοις, τον λαμπερό ήλιο πάνω στα ηλιοκαμένα και ζαρωμένα απ΄ το χρόνο πρόσωπά τους.
Παντού κυριαρχεί, ένας οργασμός χρωμάτων και ευχάριστων συναισθημάτων. Διαβάστε το υπόλοιπο
Είναι αυτοφυείς και βρίσκονται στα πιο απόμακρα και απρόσιτα σημεία του χωριού, γι αυτό άλλωστε έχουν γλιτώσει την καταστροφική μανία των ανθρώπων.
Τα παλιότερα χρόνια, ήταν πολύ ξακουστές και αγαπημένες, κυρίως στα παιδιά, γιατί με τον γλυκύ, ώριμο και ζουμερό καρπό τους, τα γκόρτσα, ανάστησαν ολόκληρες γενιές. Οι ξωμάχοι του χωριού, όπου κι όταν τις έβρισκαν, τις εμβολίαζαν σε αχλαδιές. Διαβάστε το υπόλοιπο
Αρκετά είναι τα σπίτια του χωριού που έχουν ερημώσει, αφού πολλοί από τους ιδιοκτήτες τους μετοίκησαν – ξενιτεύτηκαν και άλλοι «έφυγαν» από τη ζωή, μη έχοντας κοντινούς κληρονόμους, ώστε να τα φροντίζουν και να έχουν την τύχη που τους αξίζει.
Ωστόσο όμως, είναι αξιοθαύμαστο το γεγονός, ότι η «ζωή», εξακολουθεί να κυλάει ήρεμα και όμορφα σε αυτά, ακόμα και χωρίς τους ιδιοκτήτες. Διαβάστε το υπόλοιπο
«Μήτε τόπο ποταμού, μήτε δίκιο ορφανού», λέει ο θυμόσοφος λαός.
Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και χωρίς προβλήματα, βυζαίνει τούτο τον καιρό, η γενέθλια γη των προγόνων μας, τα πρώτα βρόχινα νερά του φθινοπώρου, που τα περίμενε ως «Μάνα εξ ουρανού»
Ήλθε το Φθινόπωρο, κι όλα γίνονται πιο όμορφα στον τόπο μας. Διαβάστε το υπόλοιπο
Το καλοκαίρι είναι πλέον παρελθόν στον τόπο μας, το ίδιο και η κίνηση επισκεπτών, καθώς και τα πανηγύρια, με την κοσμοσυρροή, τα φαγοπότια και τα μεταμεσονύχτια γλέντια. Έφυγαν και λιγοστοί επισκέπτες και το χωριό έμεινε πάλι στη μονάξια του. Διαβάστε το υπόλοιπο
