Σημαντικό έμψυχο στοιχείο του χωριού μας, αποτελούν και οι απόδημοι ΑγιαΣοφίτες κι ας ζουν μακριά μας. Είναι τα παιδιά εκείνα που έφυγαν, σχεδόν «ξυπόλητα» από το χωριό, για αναζήτηση καλύτερης τύχης. Δεκάδες απ΄αυτά, έχουν εγκατασταθεί στην Αμερική, στον Καναδά στην Αυστραλία. Εργάστηκαν σκληρά στον ξένο τόπο, έγιναν επιτυχημένοι επαγγελματίες, ρίζωσαν για τα καλά.

Ωστόσο όμως δεν ξέχασαν, ούτε τους γονείς και τα αδέλφια που άφησαν πίσω, αλλά ούτε το σπίτι το πατρικό, το ποτάμι, τα περιβόλια, τους μύλους, τη ρεματιά, το φθινόπωρο, το χιονισμένο τοπίο, κι όλα τα άλλα ανεξίτηλα βιώματα της ευαίσθητης παιδικής ηλικίας.

Σίγουρα,  η πιο ισχυρή ανάμνηση, ήταν τα «θολά» σπιτάκια του χωριού, που τα αντίκριζαν, στρέφοντας πίσω το κεφάλι, ανηφορίζοντας για τον «Αρμακά» για να φθάσουν στη στάση του τρένου….   Η ώρα του αποχωρισμού.

Και η αγάπη τους έκδηλη για το χωριό μας. Και αυτό το αποδεικνύουν συνεχώς και εμπράκτως. Μέρος της ανακαίνισης του Δημοτικού Σχολείου και της Εκκλησίας του χωριού μας, οφείλεται σε αυτούς.

Αλλά και η δημιουργία αυτού του «blog», σε αυτούς οφείλεται. Αυτοί μας το ζήτησαν πρωτίστως. Αν «πατήσει» κάποιος επάνω στο σχόλιο που έστειλε ο Γεώργιος Ι. Σιαβελής, ΑγιαΣοφίτης του Σικάγο, θα δει πως εκφράζεται η λαχτάρα για την γενέθλια γη.

Αδέλφια… ούτε μεις σας ξεχνούμε.  Σας αγαπούμε και σας περιμένουμε κοντά μας.

Περιμένουμε νέα σας…