Τρύγος στην ΑγιαΣοφιά
Ο τρύγος έγινε γρήγορα φέτος στο χωριό μας και με απολύτως συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς εκείνο το «πανηγύρι», που κράταγε βδομάδες ολόκληρες.
Χωρίς τους κουβαλητές, που με τα ζώα τους φορτωμένα τις ξύλινες βούτες, κουβαλούσαν σταφύλια στους πέτρινους λινούς. Χωρίς τα αρωματικά σαρώματα για το πλύσιμο των βαγενιών και τους βαγενάδες που έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι να «πορτιάσουν» τα βαγένια. Χωρίς τα αδράχτια και τις τσιπουριές.
Έλειπαν ακόμα τα καζάνια με τη μουσταλευριά και το πετιμέζι, που διάχεαν εκείνο το σπάνιο μεθυστικό άρωμα στις γειτονιές. Αλλά και οι Βερβενιώτες και άλλοι μουστερήδες, που με τα ζώα τους έφταναν στο χωριό, να αγοράσουν μούστο μεταφέροντας τον σε δερμάτινα ασκιά…….
Αναζητήσαμε λίγες στιγμές σπάνιας, αλλά όχι δυσεύρετης, ακόμα ευτυχίας απ’ την νοσταλγική εποχή του Τρύγου και σπεύσαμε, που αλλού, στο λινό του Θανάση, ενός από τους τελευταίους μεγαλοπαραγωγούς του χωριού μας.
Δείτε κι ακούστε: