Αγία Σοφία Blog

Νέα από την Αγία Σοφία Κυνουρίας

Ρίγανη, μέλι και θυμάρι.

Το πετρώδες και σκληροτράχηλο έδαφος του χωριού μας, που δάμασαν με τον ιδρώτα τους οι κοντινοί μας πρόγονοι, παλεύοντας με πέτρες και πουρναρόριζες, ίσως τελικά δεν είναι και τόσο άγονο, όσο αρχικά φαινόταν.

Χτίζοντας ξεροτοιχιές σε κατηφορικά εδάφη για να κατασκευάσουν πεζούλια, ξημερώνοντας τις λιγοστές αγριελιές στα χαμηλά της λαγκαδιάς και φυτεύοντας αμπέλια στα ψηλώματα, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα είδος μόνιμης καλλιέργειας απ΄ το οποίο εξασφάλιζαν ένα αξιόλογο εισόδημα, με το οποίο ανάστησαν τις φαμίλιες τους.

Σε όλη την υπόλοιπη αγριάδα και σκληρότητα της γης που απέμεινε, επενέβη η μητέρα φύση, φύοντας δεκάδες αρωματικά και θεραπευτικά βότανα, που ομορφαίνουν τα βουνά και καλυτερεύουν τη ζωή μας, νοστιμεύοντας τα φαγητά και προκαλώντας οφέλη στην υγεία μας. Τα παραπάνω βοτάνια ήταν κάποτε το απαραίτητο γιατρικό σε κάθε σπίτι και οι γιαγιάδες μας τα αποθήκευαν με πολύ προσοχή σε ειδικούς ασφαλείς χώρους. Κάθε βοτάνι ήταν για κάποιο αντίστοιχο νόσημα, κάτι που δεν συνηθίζεται στις μέρες μας, αφού τη χρήση τους, υποκαθιστούν πανάκριβα ιατρικά πολυδιαφημιζόμενα σκευάσματα, με αμφίβολο αποτέλεσμα.

Η συλλογή δύο βοτάνων από όλα τα παραπάνω, βρίσκεται σε εξέλιξη τούτη την περίοδο στον τόπο μας. Πρόκειται για τη Ρίγανη και το Θυμάρι.

Σε κάθε σπίτι, τέτοια εποχή κι από τα παλιότερα χρόνια, κρέμονται για αποξήρανση σε σκιερό μέρος, μικρά δεματάκια ρίγανης, που προορίζονται κυρίως για το φαγητό αλλά και για θεραπευτικό σκοπό. Οι νοικοκυραίοι με κέφι και χαμόγελο, διοργανώνουν μικρούς περιπάτους στις βουνοπλαγιές του χωριού, σε απόκρημνα και κεκλιμένα εδάφη και συλλέγουν με προσοχή (χωρίς ξερίζωμα) τη ρίγανη, απολαμβάνοντας ταυτοχρόνως τα αρώματα κι όλες τις ομορφιές της φύσης. Η ιδανική ώρα είναι νωρίς το πρωί, ή το απόγευμα κυρίως με το ηλιοβασίλεμα, μακριά από τις επιβλαβείς αχτίνες του ήλιου. Η καλύτερη περίοδος συλλογής, είναι όταν το φυτό έχει ωριμάσει κι αυτό φαίνεται απ΄ τον μπουμπουκιασμένο – ανθισμένο καρπό, όχι νωρίτερα. Η Ρίγανη αφού ξεραθεί και ξεχωριστεί από τυχόν άλλα άχρηστα ζιζάνια, θα τριφτεί πάνω σε μεγάλα σεντόνια, θα απομακρυνθούν τα ξυλαράκια, κι ύστερα θα αποθηκευτεί σε μεγάλα πάνινα σακούλια, προοριζόμενη κυρίως για το φαγητό, αλλά και για θεραπευτικό σκοπό, κυρίως με τη μορφή αφεψήματος. Σε μεγάλης κυκλοφορίας ιατρικά περιοδικά και σχετικά άλλα δημοσιεύματα, πληροφορούμεθα ότι, μόνο ένα κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένης ρίγανης περιέχει αξιόλογες ποσότητες Ασβεστίου, Σιδήρου, Μαγνησίου, Μαγγανίου, Καλίου και Βιταμινών Α, Ε και Κ. Να λοιπόν που η ρίγανη εκτός από το ότι νοστιμεύει, ταυτοχρόνως θεραπεύει.

11

4

10

14

Παρόμοιας σημασίας φυτό, με σημαντικές θεραπευτικές ιδιότητες, αποτελεί και το θυμάρι, το οποίο ευδοκιμεί στον τόπο μας, σε μεγάλες μάλιστα ποσότητες.

Η συλλογή του όμως, δεν παρατηρείται τόσο πολύ από τους ανθρώπους (αν και θα έπρεπε), όσο από άλλους υποδειγματικούς εργάτες, τις μέλισσες, οι οποίες έχουν χαρακτηριστεί από τους επιστήμονες, ως τα τελειότερα έντομα στη φύση από πλευράς οργάνωσης της κοινωνίας τους, εργατικότητας και κυρίως παραγωγής ωφέλιμου προϊόντος.

Πλήθος μελισσοσμηνών, πέραν απ΄ αυτών που διαθέτουν οι δύο μελισσοκόμοι του χωριού μας, κατακλύζουν την ευρύτερη περιοχή για να εξασφαλίσουν το μέλι του θυμαριού, το οποίο είναι από τα καλύτερα μέλια της Ελληνικής γης, με σημαντικά θεραπευτικά οφέλη για την υγεία του ανθρώπου, όπως άλλωστε και όλα τα μέλια, τα οποία αποτελούν μία από τις λίγες εναπομένουσες φυσικές τροφές που συλλέγονται (από τις μέλισσες) απευθείας από τα φυτά, χωρίς καμία επεξεργασία και χημική επέμβαση απ΄ τον άνθρωπο (δεν αναφερόμαστε σε περιπτώσεις νόθευσης, όπου και αυτές δεν είναι σπάνιο φαινόμενο).

Σημαντική θρεπτική και θεραπευτική αξία, έχουν και τα υπόλοιπα μέλια που παράγονται στον τόπο μας (ανθόμελα), όπως μέλια ανάμικτα από το ανοιξιάτικο – φθινοπωρινό ρείκι, βελανιδιάς, σφενδαμιάς,  μελιάς (μέλου), κισσού, πεύκου, λεβάντας, δενδρολίβανου, αγριόβικου, τριφυλλιού, κουμαριάς, αρκουδόβατου, κουνούκλας (μακούσι) και δεκάδων άλλων θάμνων και ποώδη φυτών.

Κατά την γενική απογραφή που έγινε το έτος 1911, σύμφωνα με βιβλιογραφικές πηγές (Απογραφή έτους 1911. Τόμος Β΄, Αριθμός ζώων, κατοικίδιων πτηνών και κυψελών. Αθήνα 1914. Έκδοση Υπουργείου Εθν. Οικονομίας) πληροφορούμεθα ότι, το ίδιο έτος στο χωριό μας εκτρέφονταν 119 μελισσοσμήνη (κυψέλες), κάτι που καταμαρτυρεί ότι η χλωρίδα και οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή μας (περίοδος ηλιοφάνειας, ύπαρξη θερμών ρευμάτων αέρα, απόσταση από τη θάλασσα κ.α.) ευνοούσαν ανέκαθεν τη μελισσοκομία, η οποία ασκήθηκε παλαιότερα με επιτυχία και από άλλους μελισσοκόμους, πέραν των δύο που υπάρχουν τώρα, όπως οι: Ιωάννης Σιαβελής (Ντινόγιαννης), Ιωάννης Κ. Φαρμασώνης, Παναγιώτης Ι. Σιαβελής, Σπύρος Φαρμασώνης, Ιερεύς Γεώργιος Λαμπίρης, Ιωάννης Π. Σιαβελής (Αναργυρόγιαννης) ο οποίος μάλιστα, σε κάποια περίοδο, παρέδιδε σεμινάρια μελισσοκομίας στο Μέγαρο Τεγεατικού Συνδέσμου (Οικοκυρική Σχολή) στην Παλαιά Επισκοπή Τεγέας.

Ρίγανη και μέλι λοιπόν, είναι δύο ακόμα παραγόμενα προϊόντα στον τόπο μας, πέραν των άλλων, που το έχουν κάνει γνωστό στην περιοχή. Όπως το αρίστης ποιότητας ελαιόλαδο προερχόμενο από την ποικιλία μανάκι – αγουρομάνακο, το κρασί και το εξαιρετικής ποιότητας κρέας (αιγών – βοδινού)  παραγόμενο από τους κτηνοτρόφους του χωριού μας.

1

15

16

6

2

5

3

13

9

17

18

12

8

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτά τα tags και τα attributes σε HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Εισάγετε το αποτέλεσμα της πράξης παρακάτω, αποδείτε ότι δεν είστε ρομπότ *

© 2024 Αγία Σοφία Blog. All Rights Reserved.