Δραγούνι. Μικρός οικισμός – τοποθεσία, που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα Ν. Δ. του χωριού μας (Αγία Σοφία Κυνουρίας),  σε υψόμετρο 1200 περίπου μέτρων. Ανήκει στην Τ. Κ. Μεσσοραχίου. Σημαντικός οδικός κόμβος, «πέρασμα» και σταυροδρόμι παλαιών ημιονικών δρόμων, ιδίως τα παλαιότερα χρόνια. Το μαρτυρούν άλλωστε και οι αμαξοτροχιές που βρέθηκαν αποτυπωμένες σε λιθόστρωτο έδαφος, πλησίον της παραπάνω περιοχής.

Σε αυτή την περιοχή, κατά την επανάσταση του 1821, υπήρχε μικρό στρατόπεδο των Ελλήνων και κατά την αψιμαχία που έγινε εκεί με τους Τούρκους (Μάιος 1821), οι Έλληνες υπέστησαν σημαντικές απώλειες και το στρατόπεδο διαλύθηκε.

Στο Δραγούνι και ειδικότερα στα Χάνια της περιοχής, «στου Τριανταεφτά» και «στου Σίμνου», έβρισκαν κατάλυμα οι ΑγιαΣοφίτες τσοπάνηδες, πολλοί ταξιδιώτες και κυνηγοί, απ΄ τα στοιχειά της φύσης, που θέριευαν το χειμώνα.

Πνευματικό όμως και ψυχικό κατάλυμα, στην Παναγία τη Δραγουνίσια, έβρισκαν και οι κάτοικοι του χωριού μας, ανήμερα της εορτής, στις 8 Σεπτέμβρη (Γενέσιον της Θεοτόκου).

Την ημέρα εκείνη, ανηφόριζαν καβάλα πάνω στα μουλάρια και αφού διέσχιζαν τον ημιονικό δρόμο της «Λαγκάδας» έφταναν στο Δραγούνι, με τελικό προορισμό το εκκλησάκι της Παναγίας.

Φέτος, την παραμονή της εορτής τελέστηκε Εσπερινός, προεξάρχοντος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας κ.κ. Αλέξανδρου, με τη συμμετοχή του εφημέριου της Τ. Κ. Μεσσοραχίου Παναγιώτη Ασκούνη και άλλων Ιερέων, καθώς και προσκυνητών από τη γύρω περιοχή (Καστριτοχώρια κ.α.)

Η ζεστή καλοκαιρινή βραδιά και όχι μόνο, συντέλεσε ώστε να επικρατήσει, ιδίως στον Εσπερινό,  πραγματική κοσμοσυρροή προσκυνητών.

Στο λιτό και απολύτως κατανοητό λόγο του, ο Σεβασμιώτατος, εξήγησε το βαθύτερο νόημα της εορτής και αναφέρθηκε  στα «σημεία των καιρών», ζητώντας από τους πιστούς να επαγρυπνούν εμπράκτως για το καλό της Πατρίδος και της Ορθοδοξίας μας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκλησία, άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 1970 και ότι παλιότερα (από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας), υπήρχε στο σημείο εκείνο ένα μικρό εκκλησάκι με 2 – 3 κελιά, το οποίο ήταν μετόχι της Μονής της Επάνω Χρέπας.

Εκεί βρεθήκαμε και ΄μεις, όχι μόνο να προσευχηθούμε και να λάβουμε την ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη μας, αλλά να θυμηθούμε ξανά παιδικά βιώματα από την εορτή και το πανηγύρι της «Παναγίας της Δραγουνίσιας».

Λίγες στιγμές χαμένης ευτυχίας…

Το διάβα καβάλα στο μουλάρι από τον ημιονικό δρόμο της «Λαγκάδας», την ανείπωτη κοσμοσυρροή από τα γύρω Καστριτοχώρια, τους πάγκους των μικροπωλητών με τα παιχνίδια, τα δεμένα ζώα κάτω απ΄ τις καρυδιές και τις φιρικιές, τα καζάνια που κάπνιζαν με το βραστό και τις δεκάδες παρέες που γευμάτιζαν καταγής, κάτω από τα σκιερά δένδρα, μέχρι αργά το απόγευμα….

Χρόνια Πολλά.