Σαν πήγε στην Αμερική, εγύριζε ο νους του πίσω, καθημερινή και Κυριακή Σαν άρχιζε να γράψει γράμμα, – «καλή μου μάνα κι αδελφή …» – εκεί τον έπιανε το κλάμα.
Με το που μίσιασε ο Φλεβάρης, έδειξε τελικά τα «δόντια του» στις ανεμώνες, τα ζουμπούλια και τις ανθισμένες αμυγδαλιές, λες και θύμωσε μαζί τους που βιάστηκαν να τον αγνοήσουν και να προμηνύσουν τον ερχομό της Άνοιξης.
To διήγημα – χρονογράφημα που ακολουθεί, γράφηκε από τον ΑγιαΣοφίτη δάσκαλο Παναγιώτη Καραζάνο του Γεωργίου (αδελφό του Επιθεωρητή), πριν από εκατό (100) περίπου χρόνια. Πρωταγωνιστής στο κατωτέρω διήγημα, είναι ο Γεώργιος Καραζάνος (μπάρμπα Γιώργης), πατέρας του συγγραφέα.
Φύτρωσαν πριν από λίγες ημέρες, σε προσηλιακό κι απάνεμο χωράφι, πλάι σε μια μικρή αγριελιά, πάνω απ΄ τον παλιό Σημαδέικο μύλο, δίπλα στα Μπακουρέικα σπίτια, κάτω απ΄ το ερειπωμένο σπίτι του «Κυριάκου». Μαζί με αρκετές άλλες γύρω τους, στολίζουν την πλάση του Θεού και προκαλούν ευφορία στους λιγοστούς περιπατητές.
Την 1η Φεβρουαρίου, η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, ο οποίος έχει καθιερωθεί να είναι ο προστάτης των αμπελουργών και γενικά της γεωργίας.