Την 1^η Φεβρουαρίου, η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, ο οποίος έχει καθιερωθεί να είναι ο προστάτης των αμπελουργών και γενικά της γεωργίας.

Στο «Μικρό Ευχολόγιο» της Εκκλησίας μας, βρίσκονται η διήγηση και ο όρκος του ίδιου του Αγίου, με τον οποίο «έδεσε» τα θηρία που κατέστρεφαν αμπέλια, κήπους και αφάνιζαν  φύλλα και καρπούς. Τα ονόματα των θηρίων, σύμφωνα πάντα με τον Άγιο, που προκαλούν την καταστροφή στα αμπέλια και χωράφια είναι: «κάμπη, σκώληξ, σκωληκοκάμπη, σκάνθαρος βρούχος, ακρίς, επίμαλος, καλιγάρις, μακρόπους, μύρμηγξ, φθείρ, ρυγίτης, ψυλλίτης κ.α.»

Ο Άγιος Τρύφων, γεννήθηκε στη Λάμψακο, παραλιακή πόλη της Φρυγίας και προερχόταν από φτωχική οικογένεια. Στην παιδική του ηλικία έβοσκε  χήνες για να ζήσει. Μαρτύρησε στα χρόνια του Αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Δεκίου (249 μ.χ.), στη Νίκαια της Βιθυνίας, της οποίας υπήρξε και ο πολιούχος άγιος.

Ποια σχέση όμως είχε όμως ένας χηνοβοσκός με τους αμπελουργούς, σε σημείο μάλιστα να αναδειχθεί  και προστάτης τους; Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν τους νεότερους λαϊκούς αγιογράφους να παρουσιάζουν  τον  Άγιο ως νέο, σγουρομάλλη, κρατώντας  ένα κλαδευτήρι, ένα εργαλείο που συνδέεται με το κλάδεμα του αμπελιού. Αλλού μάλιστα παρουσιάζεται κρατώντας φύλλα αμπέλου, ή σταφύλια, δείχνοντας ολοφάνερα την ιδιαίτερη σχέση του με αυτό το φυτό.

H απάντηση ίσως κρύβεται στο ότι,  ο τόπος καταγωγής του Αγίου, η Φρυγική Βιθυνία ήταν ξακουστή για τους αμπελώνες της και την παραγωγή οίνων ποιότητας, όπως και όλα τα παράλια της Προποντίδας. Πιθανότατα λοιπόν ο Άγιος να μετατράπηκε σταδιακά, σε προστάτη της κύριας παραγωγής του τόπου.

Σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, ιδίως τα παλαιότερα χρόνια, την ημέρα της εορτής του, κανένας δεν πήγαινε για δουλειά στο αμπέλι, ή στα κτήματα, παρά όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώνονταν στην Εκκλησία του κάθε χωριού, για να κάνουν Αγιασμό και αρτοκλασία με κόλλυβα. Φρόντιζαν ακόμη να διατηρούν από τον τρύγο σταφύλια, να τα πηγαίνουν αυτή την ημέρα στην εκκλησία, να διαβαστούν και να μοιραστούν στους πιστούς σαν ευλογία. Στο τέλος, ράντιζαν με τον Αγιασμό τα αμπέλια και τα χωράφια τους, για να έχουν καλή παραγωγή και μια καλή χρονιά, με ευφορία και  γονιμότητα.

Τα παραπάνω, φαίνεται ότι γνώριζε πολύ καλά ένας αμπελουργός του χωριού μας, ο οποίος κατασκεύασε το έτος 2001, δίπλα στον αμπελώνα του, ένα προσκυνητάρι αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα, προς προστασία της γεωργικής παραγωγής του, αλλά και προς ανακούφιση σώματος και ψυχής, τόσο του ιδίου, όσο και άλλων καλλιεργητών γης που διέρχονται από την περιοχή.

Για τον παραπάνω λόγο, η εορτή του Αγίου Τρύφωνα φέτος στο χωριό μας, έγινε με έναν πιο ιδιαίτερο – ξεχωριστό τρόπο. Την παραμονή τελέστηκε Εσπερινός στο εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων και την επομένη Θεία Λειτουργία, παρουσία πιστών και από τη γύρω περιοχή.

Κατά τον Εσπερινό, από τον εφημέριο του χωριού μας τελέστηκε Αγιασμός και «διαβάστηκαν Εξορκισμοί» για την απομάκρυνση κάθε είδους ασθένειας από φυτά και ζώα. Από τον παραπάνω Αγιασμό ραντίστηκαν αμπέλια, ελαιώνες κ. α. φυτά, ενώ ορισμένοι πότισαν και τα μελισσάκια τους για να δυναμώσουν ενόψει Ανοίξεως.

Την επομένη, μετά τη Θεία Λειτουργία, οι προσκυνητές ζεστάθηκαν με τσίπουρο, μαστίχα, διάφορα γλυκά και ζαχαρωτά, τα οποία προσέφερε ο ιδιοκτήτης του μικρού προσκυνηταριού και άλλοι πιστοί.

Ο ίδιος υποσχέθηκε μάλιστα, ότι του χρόνου, καλώς εχόντων των πραγμάτων, η εορτή θα πάρει ακόμη μεγαλύτερη διάσταση, με ακόμη περισσότερους προσκυνητές και με περισσότερα και πιο νοστιμότερα κεράσματα.