Δέκα (10) ΑγιαΣοφίτες, οι πιο νοσταλγοί του όμορφου παρελθόντος, βρέθηκαν στο εκκλησάκι της Ντουμινάς, που γιόρταζε ανήμερα της εορτής του Αγίου Πνεύματος.
Εκεί που ονειρεύονται να βρεθούν πολλοί, τολμούν να πραγματοποιήσουν το όνειρο λίγοι και τελικά το καταφέρνουν ακόμα λιγότεροι, εκεί, που σαν βρεθείς, η ψυχή υπερίπταται του σώματος, τα μάτια βουρκώνουν από τα έντονα κι απερίγραπτα συγκινησιακά βιώματα, κι ο καθάριος ορεινός αέρας δροσίζει το ταλαιπωρημένο ψυχοσωματικά κορμί. Εκεί, που οι μεθυστικές μυρωδιές και τα έντονα χρώματα…
Με την πλακόστρωση της εισόδου του Δημ. Σχολείου μας και την καλλιέργεια των κήπων (φύτεμα τριανταφυλλιών, κλάδεμα δένδρων, αποψίλωση χορταριών κ.α.), συνεχίστηκε από το Σύλλογό μας ο εξωραϊσμός των χώρων του Σχολείου, το οποίο αποτελεί την έδρα του Πολιτιστικού μας Συλλόγου.
Μία απ΄ τις υποχρεώσεις των μαθητών του Σχολείου μας, που αποδείκνυε τη θαυμαστή Διοικητική οργάνωση και λειτουργία του (όπως και όλων των Σχολείων της εποχής), ήταν και το υποχρεωτικό μπάνιο, που γίνονταν στα τότε σύγχρονα (εξοπλισμένα με τις πρώτες ντουζιέρες) λουτρά του Σχολείου μας.
Τρία μόλις σπιτάκια, αποτελούσαν την πιο γραφική, ίσως και ομορφότερη συνοικία του χωριού μας. Τα Μπακουρέϊκα. Και τα τρία χτισμένα ανάμεσα σε πυκνή βλάστηση, σχεδόν δίπλα το ένα στο άλλο και πολύ κοντά στο τρεχούμενο νερό της ρεματιάς. Τα μικρά ξύλινα μπαλκόνια τους, με το συρμάτινο κάγκελο, ακουμπούσαν σχεδόν τις κλάρες απ’ τα πλατάνια και τις σφενδαμιές,