Αγία Σοφία Blog

Νέα από την Αγία Σοφία Κυνουρίας

Η ποδιά της γιαγιάς

Για πολλούς, ήταν πιο αγαπητές κι απ΄ τους ίδιους τους γονείς.

Ήταν κάποτε ο στύλος του σπιτιού και της οικογένειας.

Και δικαίως, αφού απ΄ τα χαράματα, ίσαμε το βράδυ, το έφερναν σβούρα, φροντίζοντας για όλες, μα όλες τις δουλειές.

Πιο «μάνες», κι απ΄ τις ίδιες της μανάδες.

Ο λόγος για τις γιαγιάδες. Τη δική μου γιαγιά, τη δική σου, τη γιαγιά όλων μας.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα της εξωτερικής τους εμφάνισης, ήταν το μαντήλι που κάλυπτε το περισσότερο μέρος του κεφαλιού, αλλά και η ποδιά, προπάντων η ποδιά.

Θυμάται κανείς την ποδιά;

Πρωταρχικός σκοπός της, ήταν να προστατεύει τα ρούχα. Ορισμένες μάλιστα, είχαν μεριμνήσει να φέρουν και μία δεύτερη, έτσι ώστε σε κάθε συντρέχουσα περίπτωση, να αφαιρούν τη λερωμένη και να μένουν με την καθαρή.

Χρησίμευε όμως και ως γάντι για να αποσύρει το τηγάνι από τη φωτιά.

Στο κοτέτσι τη χρησιμοποιούσε ως σάκο, για να μεταφέρει τα αυγά.

Με αυτή κουβαλούσε, πατάτες και ξύλα για την κουζίνα.

Στον κήπο χρησίμευε ως καλάθι για τα λαχανικά.

Όταν έρχονταν επισκέπτες στα ξαφνικά, ήταν εκπληκτικό με πόση ταχύτητα η ποδιά αφαιρούσε τη σκόνη από παντού.

Ήταν κι ένα μικρό θησαυροφυλάκιο, κυρίως για τα παιδιά, αφού πάντα μέσα στην ημέρα, ψαχούλευαν τις τσέπες, αναζητώντας ξεραμένα σύκα, σταφίδες, ζαχαρωτά, ή κάποιο άλλο φαγώσιμο «θησαυρό».

Χρησίμευε ακόμα ως μαντήλι για να στεγνώνει τα δάκρυα των παιδιών, αλλά και να σκουπίζει τα βρώμικα προσωπάκια τους απ’ το παιχνίδι.

Ήταν επίσης το πιο χαλαρωτικό και ηρεμιστικό μαξιλάρι, αφού πάνω της τα εγγονάκια, είχαν ακούσει λόγια παρηγοριάς, αλλά και τα ωραιότερα παραμύθια, λίγο πριν αποκοιμηθούν.

Θα περάσουν χρόνια πολλά, για να βρεθεί το αντικείμενο εκείνο που θα αντικαταστήσει την ποδιά της γιαγιάς.

Της κάθε μας γιαγιάς.

3

2

Υ.Γ.

Το καλοκαίρι, κατά την επίσκεψή μας σε σπίτι «Αθηναίων», μας έκανε εντύπωση η αφήγηση του ηλικιωμένου νοικοκύρη,  ο οποίος ανοίγοντας τα εσώψυχά του, αναφέρθηκε αρκετές φορές με αγάπη στη γιαγιά του, αναζητώντας τη, λες και ήταν ακόμα παιδί.

Πόσοι, μα πόσοι άραγε, ομοιάζουν στη συμπεριφορά του !

1 Σχόλιο

Αφήστε το σχόλιό σας
  • Και στο χέρι η γιαγιά τι κρατάει; Το ταγάρι της με το θυσσανωτό στην άκρη πλεχτό σκοινάκι του για το κρέμασμα, τον «ποβεντό». Το κρεμούσαν πάνω στα σαμάρια των ζωντανών τους από τα σιδερένια «κλοτσάκια» ενώ άλλοτε το «ζαλώνονταν» στον ώμο για να το μεταφέρουν. Ανάλογα μάκραιναν ή κόνταιναν το πλεχτό σκοινάκι του. Αλήθεια πόσο χρήσιμο στους ξωμάχους ήταν το ταγάρι εκείνες τις εποχές. Κουβαλούσαν με αυτό όλα τα καλούδια από τα χωράφια και τα μποστάνια τους. Μετέφεραν τα «βρισκούμενα» στο χωράφι για να στρώσουν το μεσημεριανό τραπέζι τους κάτω από τον ίσκιο κάποιου δέντρου το καλοκαίρι ή δίπλα στην αναμμένη φωτιά το χειμώνα. Η αείμνηστη γιαγιούλα, η ηρωίδα της φωτογραφίας, καμαρώνει που κουβαλάει με το ταγάρι το τεράστιο μακρόστενο νεροκολόκυθο από το μποστάνι της, για να φτιάξει προφανώς πεντανόστιμη κολοκυθόπιτα. Αληθινά πόσο τυχερή ήταν η γενιά μας που έζησε τόσες πολλές ανεπανάληπτες εμπειρίες και συγκινήσεις!!!!!!!!!!

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν κοινοποιείται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αυτά τα tags και τα attributes σε HTML: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>

Εισάγετε το αποτέλεσμα της πράξης παρακάτω, αποδείτε ότι δεν είστε ρομπότ *

© 2024 Αγία Σοφία Blog. All Rights Reserved.