Εδώ και μέρες το Σχολείο μας βρίσκεται «επί ποδός», λόγω των έντονων προετοιμασιών για την επέτειο της 25^ης Μαρτίου. Ο δάσκαλος είχε αναθέσει ποιήματα και διάλογους στους μαθητές και σχεδόν σε καθημερινή βάση είχαμε πρόβες επί σκηνής και απαγγελίες ποιημάτων. Μάλιστα για να είναι οι παραστάσεις πιο πειστικές, επιστρατεύτηκαν ιστορικά κειμήλια από την εποχή του 1821, παλιά γιαταγάνια, εμπροσθογεμή και κουμπούρες, που φύλαγαν ορισμένοι γονείς, ως κόρη οφθαλμού, στα σεντούκια των σπιτιών. Παρόντες στις προετοιμασίες και οι αρχιμάστορες του τόπου μας, δίνοντας όλη τους την τέχνη για να φτιάξουν τη θεατρική σκηνή με κάθε λεπτομέρεια και τελειότητα. Τον κυρίως χώρο, τα καμαρίνια, την αυλαία, τα σκαλοπάτια….

Το πρωί, ανήμερα της 25^ης Μαρτίου, οι μαθητές κατηφόρισαν προς την Εκκλησιά, με ρυθμικό βηματισμό απαγγέλλοντας εμβατήρια, κάνοντας στο διάβα τους, τους ευρισκόμενους στο καφενείο του χωριού να διακόψουν τις συζητήσεις και να τηρήσουν στάση προσοχής, αποτίοντας σεβασμό στη Σημαία και τη μαθητική πομπή.

Κι ύστερα η Εκκλησιά, άστραψε από φουστανελάδες και πολύχρωμες Αμαλίες. Οι μανάδες καμάρωναν κρυφοκοιτάζοντας τα βλαστάρια τους, σπεύδοντας που και που να ισιώσουν την πτυχή κάποιας φουστανέλας, ή την πλεξίδα κάτω από το σκούφο κάποιας Αμαλίας, επιδεικνύοντας ταυτοχρόνως η καθεμιά, το καμάρι της για το δικό της το παιδί.

Ο δάσκαλος εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας, υπό το νηφάλιο γελαστό βλέμμα του Ιερέα, αποσπώντας μετά το πέρας δεκάδες χειροκροτήματα προσκυνητών, που έλαμπαν από χαρά, εξαιτίας τούτης της ανείπωτης κοσμοσυρροής που γνώρισε η Εκκλησιά μας.

Το μέλλον του χωριού μας προβλέπεται λαμπρό. Τόσα παιδιά, τόσα χαμόγελα, τόσα αισιόδοξα πρόσωπα, τόσες ελπίδες, τόσα όνειρα ……

Κι ύστερα στο Σχολείο, ποιήματα, διάλογοι, καρυοφύλλια, δάκρυα, χειροκροτήματα  …………………………………………………………………………….

…………………………………………………………………………………………………

Τριάντα (30) χρόνια πέρασαν από τότε που έκλεισε οριστικά το Δημοτικό μας Σχολείο. Τριάντα (30) ολόκληρα χρόνια εξακολουθούν οι αναμνήσεις να βασανίζουν, με ανελέητο τρόπο, το μυαλό των λιγοστών συγχωριανών μας, ειδικά τούτη την ημέρα……..

Ίσως και γι΄ αυτό να ήταν ανάμικτα τα συναισθήματα που επικράτησαν στην ψυχή τους, κατά το σημερινό εκκλησιασμό στον Ι. Ν. του χωριού μας. Η λύπη και η νοσταλγία για όμορφο περασμένο παρελθόν, είχαν αποτυπωθεί πιο έντονα στα πρόσωπά τους, απ΄ ότι η χαρά της πρωινής σύναξης στην Εκκλησιά.

Ευτυχώς όμως, διότι την έντονη συναισθηματική φόρτιση της ημέρας, εκτόνωσε η χαρούμενη ατμόσφαιρα που επικράτησε μετά τον εκκλησιασμό, μέσα στο καφενεδάκι του χωριού (λόγω βροχής). Και όχι μόνο, αλλά και η διαδικασία αφιξοαναχώρησης των τεσσάρων (4) μαθητών του χωριού μας, που παρέλασαν σε γειτονικό χωριό, με τις φορεσιές του 1821, εκεί όπου φοιτούν σε Γυμνάσιο και Δημοτικό.

Χρόνια Πολλά. Ζήτω το Αθάνατο 1821.