Oι βροχές και η υγρασία που επικράτησαν το Καλοκαίρι, σε συνδυασμό με τις εξαρτώμενες συνθήκες απ΄  τον ανθρώπινο παράγοντα (διαχρονική περικοπή δαπανών για τη δακοκτονία, καθυστέρηση παροχής πιστώσεων για δακοκτονία, καθυστέρηση διαγωνισμών για ψεκασμούς,  καθυστέρηση πραγματοποίησης ψεκασμών, πλημμελής έλεγχος επίβλεψης ψεκασμών, έλλειψη προσωπικού – τρακτέρ κ.α.), ήταν οι κύριες αιτίες που ευνόησαν την ανάπτυξη του πληθυσμού του δάκου της ελιάς, φέτος στο χωριό μας, ο οποίος με τη σειρά του μείωσε σημαντικά την φετινή ελαιοπαραγωγή, που αρχικά προβλεπόταν να είναι από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών.

Δύο  και στην καλύτερη περίπτωση, τρεις μέρες το πολύ, κράτησε το «λιομάζωμα» στον τόπο μας, κατάσταση που συρρίκνωσε κατά πολύ το εισόδημα των συγχωριανών μας.

Ωστόσο όμως, αυτό το μικρό χρονικό διάστημα, ήταν αρκετό για τους λάτρεις της υπαίθρου να απολαύσουν τις συγκινήσεις και χαρές αυτής της γραφικής αγροτικής εργασίας, το λιομάζωμα, που γίνεται εν μέσω Φθινοπώρου.

Συμπέρασμα: μόνο αν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας (όπως πέρυσι το καλοκαίρι / δείτε εδώ), με έγκαιρους μαζικούς ψεκασμούς από τον Ιούνιο (τον πιο κρίσιμο μήνα για την ανάπτυξη του Δάκου) και με ιδιωτική – ατομική πρωτοβουλία έκαστος, μόνο τότε θα έχουμε ικανοποιητικά αποτέλεσμα.

Δυστυχώς οι καταστάσεις, εκεί μας οδηγούν.