Το Δ. Σ. του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, εκφράζει τις ευχαριστίες του στον κ. Στυλιανό Παπαντώνη, συνταξιούχο Δάσκαλο από τα Δολιανά, καθώς και στον Δασάρχη Κυνουρίας κ. ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟ Παναγιώτη, διότι ο δεύτερος, μετά από έντονο ενδιαφέρον και αίτημα του πρώτου, προέβη σε όλες τις δέουσες ενέργειες, ώστε να γίνει αποψίλωση των θάμνων στην αγροτική οδό, μήκους περίπου διακοσίων (200) μέτρων, που ξεκινάει από την Επ. Ο. Τρίπολης – Άστρους (στο σημείο της ανατολικής εξόδου του χωριού μας) και οδηγεί προς το πέτρινο παραδοσιακό γεφύρι του «Ξεριά».

Η ανωτέρω παρέμβαση του κ. Στυλιανού Παπαντώνη, ο οποίος δεν είναι κάτοικος του χωριού μας, μας εντυπωσίασε και μας εξέπληξε ευχάριστα. Είναι άλλωστε γνωστή η ευαισθησία του για την διατήρηση της ιστορίας, της παράδοσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας, καθώς και το ενδιαφέρον του για τα κοινά (πρώην αντιδήμαρχος), ο οποίος μάλιστα έλκει την καταγωγή του και από το χωριό μας.

Αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης, ήταν να αποψιλωθεί η παλιά ημιονική οδός από μικρά δένδρα και θάμνους, υπό την επίβλεψη του δασοφύλακα κ. Ιωάννη Παπακωνσταντίνου και να καταστεί ευχερής, πλέον, η πρόσβαση των επισκεπτών σε αυτό το πέτρινο γεφύρι, το οποίο αποτελεί ένα σπάνιο αρχιτεκτονικό θησαυρό που βρίσκεται κρυμμένος, λίγα μόλις εκατοντάδες μέτρα βόρεια του χωριού μας (Aγία Σοφία) και συγκεκριμένα στη λαγκαδιά, που βρίσκεται ο ξεροπόταμος «Ξεριάς».

Το γεφύρι, στέκει εκεί επιβλητικά για πάνω από 100 χρόνια. Βρίσκεται σε ένα στένωμα, πάνω από την κοίτη του ποταμού και εξυπηρετούσε σε καθημερινή βάση δεκάδες ΑγιαΣοφίτες, κατά τον πηγαιμό τους στη στάση του τρένου και τα χωράφια τους, αλλά και δεκάδες αγωγιάτες που έκαναν χρήση του ημιονικού δρόμου: Καστρίου – Δραγουνιού – ΑγιαΣοφιάς – Μάσκλινας – Μύλων κ.λ.π.

Αποτελούσε τμήμα της παραπάνω ημιονικής οδού και κατασκευάστηκε από Καστρίτες, Καρατουλιάνους και άλλους λαϊκούς αυτοδίδακτους αρχιτέκτονες της περιοχής, αρχές του 20^ου αιώνα, μετά την περίοδο της εγκατάστασης των πρώτων οικιστών στη Μάσκλινα και την Αγία Σοφία

Το ημικυκλικό τόξο του (καμάρα) έχει άνοιγμα πέντε (5) μέτρων, το ύψος από την κοίτη του ποταμού επτά (7) μέτρα και το πλάτος του (καλντερίμι για τη διάβαση πεζών) 3.90 μέτρα.

Η τεχνική της κατασκευής του, απολύτως ίδια όπως και των υπόλοιπων γεφυριών της εποχής. Αντικείμενο θαυμασμού στον περιπατητή, αποτελούν τα ψηλά Ποδαρικά του (βάθρα), η Καμάρα, τα Κλειδιά (σφήνες) στο ύψος της καμάρας και τα δεκάδες πελεκητά Καμαρολίθια (αγκωνάρια, παραγώνια και σιντήρια). Δεν γνωρίζουμε μόνο, εάν ο πρωτομάστορας, είχε τοποθετήσει στο εσωράχιο του Κλειδιού της Καμάρας, εκείνο το κουδουνάκι (σήμα κινδύνου) που κουδούνιζε όταν φυσούσε ο δυνατός αέρας, προειδοποιώντας τους αγωγιάτες για ενδεχόμενο παρασυρμό.

Κι εδώ ο χρόνος, έχει αφήσει έντονα σημάδια φθοράς επάνω του, τα οποία αν δεν αποκατασταθούν εγκαίρως, το γεφύρι κινδυνεύει από άμεση κατάρρευση.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, με έγγραφο αίτημά του προς τις αρμόδιες Υπηρεσίες (Περιφέρεια Πελοποννήσου, Π. Ε. Αρκαδίας κ.α.) από τον Οκτώβριο του έτους 2018, (το οποίο και θα επαναλάβει) έχει γνωστοποιήσει το παραπάνω θέμα, με σκοπό την αποκατάσταση της φθοράς που έχει υποστεί το γεφύρι στο σημείο των τυμπάνων – πτερυγότοιχων (σημεία που αυτό εφάπτεται με τον ημιονικό δρόμο), αλλά και στο καλντερίμι που διέρχεται πάνω απ΄αυτό.

Αξίζει να διατηρήσουμε αυτό το σπάνιο Αρχιτεκτονικό και παραδοσιακό μνημείο, ο καθένας με τις ενέργειες που του αναλογούν. Τούτο επιβάλλεται να ενεργήσουμε όλοι μας στα πλαίσια της τουριστικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του τόπου μας, δείχνοντας παράλληλα ευαισθησία για την προστασία του φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος, αλλά και για την διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Ευελπιστούμε στην αποκατάσταση των φθορών.