Tα πρωτοβρόχια, μαζί το γκρίζο ουρανό, κι η νύχτα που όλο και μεγαλώνει, έφεραν πάλι στην ψυχή, εκείνο το απροσδιόριστο και αναίτιο συναίσθημα θλίψης και μελαγχολίας, που διακατέχει τους πολλούς.

Η φύση όμως, είναι αυτή που θεραπεύει την κατάσταση, προπάντων της μονάξιας.

Με τα τερτίπια και τα καμώματά της, εξακολουθεί όπως πάντα να προκαλεί το ενδιαφέρον, συντροφεύοντας τους λιγοστούς, πλέον, κατοίκους του χωριού.

Ήδη τα χρώματα του φθινοπώρου, άρχισαν να διαδέχονται το άχρωμο, κουραστικό και βαρετό πια, τοπίο του καλοκαιριού, προκαλώντας μια ευχάριστη ψυχική αναστάτωση.

Μετά τις πρώτες βροχές, τα κουπάκια της κουμαριάς, άρχισαν να γίνονται κόκκινοι καρποί και οι ελιές, όλο και να χοντραίνουν.

Το κοκκινόρεικο σπάζει την πράσινη μονοτονία της απέναντι πλαγιάς. Ενώ τα ρόδια και τα κυδώνια, μαζί με τους κρόκους και τα κυκλάμινα, στολίζουν στα χαμηλά, τα περιβόλια και τις ρεματιές,

Όλα τους προμηνύουν πως κάτι καλό έρχεται…! Κι αυτό ανακουφίζει τους κατοίκους.

Ας υποδεχθούμε την καλύτερη εποχή του έτους.