Πλησιάζουν Χριστούγεννα.

Το φωτισμένο έλατο στην πλατεία του χωριού και τα πολύχρωμα λαμπιόνια που στολίζουν τα παράθυρα και τις αυλές ορισμένων μόνο σπιτιών, προμηνύουν τον ερχομό αυτής της χαρμόσυνης και νοσταλγικής εορτής. Ουδέν άλλο….!

Την παραπάνω αίσθηση έχουν κυρίως οι πιο ηλικιωμένοι του χωριού, οι οποίοι με βεβαιότητα μπορούν πλέον να συγκρίνουν το όμορφο παρελθόν, με το αδιάφορο παρόν, όσον αφορά την χαρμόσυνη ατμόσφαιρα της παραπάνω εορτής, αποκομίζοντας τα πιο ασφαλή συμπεράσματα!

Από του Άγιο Φιλίππου, που άρχιζε το σαραντάημερο, άρχιζε κι η νηστεία.

Ταυτοχρόνως και όσο πλησίαζαν οι μέρες προς τη μεγάλη εορτή, άρχιζαν να εντείνονται και οι ετοιμασίες από τις νοικοκυρές.  Μελομακάρονα, κουραμπιέδες, σφάξιμο γουρουνιού, λουκάνικα, οματιές, πηχτή, χριστόψωμο με σύκα και σταφίδες ….

Σχεδόν αχάραγα την παραμονή της εορτής, αντιλαλούσε το χωριό από τα κάλαντα των παιδιών, που ξεχύνονταν παρέες παρέες σ”  όλες τις γειτονιές.

Τα Ρολλέικα, τα Σιαβελιάνικα, τα Μπακουρέικα …

Κι οι νοικοκυραίοι, άνοιγαν με προθυμία στα παιδιά, σιγοψιθυρίζοντας κι αυτοί μαζί τους τα κάλαντα, κάτι που θεωρούσαν ευλογία για το σπιτικό τους.

«Καλήν ημέραν Άρχοντες, αν είναι ορισμός σας…..»

Το ίδιο και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων.

Κι έλαμπαν τα πρόσωπα των παιδιών από χαρά, όταν έσφιγγαν, στις ξυλιασμένες από το κρύο, παλάμες τους, το φιλοδώρημα των νοικοκυραίων. Τη δραχμή, το πενηνταράκι, τις δεκάρες. Αλλά και μελομακάρονα, καρύδια, ξεραμένα κομμάτια μουσταλευριά και  τσαπελόσυκα που έδιναν οι πιο φτωχοί νοικοκυραίοι.

Από την παραμονή, το εορταστικό κλίμα έφτανε στην κορύφωση. Κι αυτό φαίνονταν από την οχλαγωγία που επικρατούσε μέσα σε κάθε σπίτι, με την οικογένεια σύσσωμη άλλοτε στο τραπέζι κι άλλοτε μπροστά στο αναμμένο τζάκι, να ακούει ιστορίες από τους γεροντότερους για Καλικαντζαραίους και ξωτικά μέχρι αργά το βράδυ, κρυφοκοιτάζοντας που και που στο πηχτό σκοτάδι, για την εμφάνιση κάποιας νιφάδας χιονιού, να κατεβαίνει τραμπαλίζοντας απ΄τον ουρανό, ώστε να δώσει ακόμη χαρούμενο τόνο στην όλη εορταστική ατμόσφαιρα.

Εορταστικό κλίμα και στις κατάμεστες ταβέρνες του χωριού, ειδικά την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, που σείονταν κυριολεκτικά από φωνές και χαρτοπαίγνια, με τους Χριστουγεννιάτικους κρασομεζέδες εν πλήρη αφθονία.

Αυτά ήταν τα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων… Κι εκείνα νοσταλγούμε.

Κι όλοι σήμερα αναρωτιόμαστε. Πώς άραγε, εκείνον τον καιρό, μέσα σε κείνα «τα φτωχικά» χωριατόσπιτα, περίσσευαν οι φωνές, τα υλικά αγαθά και κυρίως το χαμόγελο και τα αισθήματα;

Την απάντηση έδωσαν προ χιλιάδων ετών, όλοι οι σοφοί του κόσμου, όταν έθεταν τους κανόνες για τον ορισμό και την έννοια της ευτυχίας, ασχέτως αν γνώριζαν, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα τους τηρούσαν ποτέ.

Καλά Χριστούγεννα.