O Aνδριάντας του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.
Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει ο πελώριος Ανδριάντας του Μανιάτη Οπλαρχηγού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που έχει στηθεί στην Πλατεία Αθανάτων στην Αρεόπολη Λακωνίας, με το μικρό μας το χωριό;
Κι όμως έχει. Φαινομενικά μικρή βέβαια, σχεδόν αμελητέα. Αλλά σε βάθος ουσιαστική.
Το υψηλό πατριωτικό φρόνημα και εθνικά ιδεώδη που ενέπνευσαν κάποτε οι δάσκαλοι στους μικρούς μαθητές, βρήκαν την πρέπουσα αποδοχή στην ψυχή τους κι αργότερα φούντωσαν μέσα τους, όπως η φωτιά. Σε αυτό συνετέλεσε, ότι εκείνοι οι πρώην μαθητές – κι αργότερα ανδρωμένα παλληκάρια – έλαβαν υπόψιν τους και εκτίμησαν, τους δύσκολους, κατά καιρούς, εθνικούς αγώνες και πολεμικές περιπέτειες της πατρίδας μας για την απόκτηση του αγαθού της ελευθερίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.
Ένας απ” αυτούς, κατά την εκτέλεση της Προεδρικής του θητείας στο χωριό μας, ο Γεώργιος Χρήστου Λαμπίρης, προφανώς μετά από κάποιο σχετικό αίτημα, εισηγείται στα μέλη του Κοινοτικού Συμβουλίου, την οικονομική συνεισφορά της Κοινότητας Αγίας Σοφίας για τη ανέγερση Ανδριάντα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη στην Αρεόπολη Λακωνίας.
Τα υπόλοιπα αναφέρονται στο υπ΄ αριθ. 22 από 22 Ιουλίου 1971 Απόσπασμα της συνεδρίασης του Κοινοτικού Συμβουλίου Αγίας Σοφίας, όπως αυτό είναι διατυπωμένο με την ασύγκριτη πέννα του αείμνηστου Γραμματέα του χωριού, Δημητρίου Καραζάνου.
«…….Ο Πρόεδρος εκήρυξεν την έναρξιν του Κοινοτικού Συμβουλίου και εισηγούμενος το ως άνω θέμα της ημερησίας διατάξεως, εξέθεσεν ότι, κ. κ. Σύμβουλοι, οι πρόγονοί μας αγωνισταί της Εθνεγερσίας – Επαναστάσεως του 1821, εθυσίασαν τα πάντα, προπάντων την ζωήν των, εις τον υπέρ της Ελευθερίας της Πατρίδος μας αγώνα.
Καθήκον μας Ιερόν και εις ένδειξιν ευγνωμοσύνης προς τους ενδόξους προγόνους μας, κατ’ επιταγήν της Ιστορίας μας και διαιώνιση αυτής, δια του ατέρμονος χρόνου και των επερχομένων γενεών, είναι να αφιερώσουμε μνημεία – σύμβολα, εις την εκείνων Ανάμνησιν.
Καλώ υμάς κύριοι, όπως συνεισφέρομεν εις την ανέγερσιν ανδριάντος εις Αρεόπολιν Λακωνίας και εκάλεσε το Συμβούλιο όπως αποφασίσει σχετικώς…»
Δεν έχει σημασία το ποσό της συνεισφοράς της μικρής μας κοινότητας, που απέχει 150 περίπου χλμ. από την παραπάνω όμορφη κωμόπολη, όσο η θετική απόφαση που ελήφθη και ο συμβολισμός της.
Πόσο πολύ έχουν αλλάξει τα πράγματα σήμερα !
Μπορεί να το διαπιστώσει κανείς, εάν διαθέτει λίγη παρατηρητικότητα, κατά την έπαρση ή την υποστολή της Σημαίας σε δημόσιο χώρο. Από την «προθυμία» για την εκπλήρωση της στρατιωτικής θητείας και κυρίως από τη νέα τάση του «εθνομηδενισμού» που εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, τείνει να γίνει μόδα, «φοριέται» παντού και φλερτάρει με την εξουσία.
Πόσο υπερήφανη είμαι για τους γονείς μου και στην προκειμένη περίπτωση για τον πατέρα μου, που πάντα φρόντιζε με κάθε τρόπο για το καλό του τόπου μας, με τα λιγοστά μέσα που διέθετε. Δεν υπάρχει μήνας από όταν έφυγε που να μη μαθαίνω για κάτι ακόμη που έκανε. Και σίγουρα πόσα ακόμη που δε γνωρίζω και μπορεί να μη μάθω ποτέ.
Να είναι καλά εκεί που βρίσκεται!