Αγία Σοφία Blog

Μπορεί το Καλοκαίρι με το «βουητό του», τους επισκέπτες του, τα παρατεταμένα νυχτέρια και τις άλλες χάρες του, να αποτελεί πλέον παρελθόν, ωστόσο όμως ο καλός Θεός δεν ξεχνά το όμορφο χωριό μας. Ως αντιστάθμισμα ήρθε το Φθινόπωρο,

Η παρατεταμένη ηλιοφάνεια που επικρατεί εδώ και μέρες στο χωριό μας, με τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει την έλευση της ομορφότερης εποχής του  έτους.

Καλοκαίρι στο χωριό θα πει ……., να σε ξυπνά πρωί πρωί, το θρόισμα των φύλλων της Κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄το ανοιχτό παράθυρο. 

Εικόνες σπάνιες, νοσταλγικές και σχεδόν ανύπαρκτες για τους κατοίκους των πόλεων. Όχι όμως και της υπαίθρου, οι οποίοι έχουν ακόμα το προνόμιο να τις «ζουν» και να τις απολαμβάνουν. Τα χελιδονάκια τιτιβίζουν χαρούμενα,

Εκείνη η γοητεία, μαζί με το μυστήριο που προκαλούσαν στον καθένα, τα δύο (2) βουνά του χωριού μας, η Μπαστούνα και ο Κόζικας, εξαιτίας της σπάνιας φυσικής τους ομορφιάς, αλλά και της δυσκολίας να τα κατακτήσεις, σε λίγο θα αποτελούν ένα όμορφο νοσταλγικό παρελθόν. 

Ένας οργασμός χρωμάτων και συναισθημάτων, κυριαρχεί τούτη την περίοδο στον τόπο μας. Οι ανθισμένες Μαμουκαλιές, οι Μέλοι, οι Αχλαδιές, οι Γκορτσιές, τα Σπάρτα και τόσα άλλα πολύχρωμα λουλουδάκια, σε συνδυασμό τις υψηλές, για την εποχή, θερμοκρασίες, προκαλούν ευχαρίστηση στα πλάσματα της Φύσης, πρωτίστως σε ζώα, αλλά και ανθρώπους.

Την ανεξέλεγκτη εκείνη επιθυμία των παιδικών μας χρόνων (διαστροφή κατ΄ ορισμένους), το ψάξιμο για κοτσυφοφωλιές, αναπολήσαμε προσφάτως, όταν αντικρίσαμε μία απ΄αυτές,

Φύτρωσε πριν λίγες μέρες, σε προσηλιακό κι απάνεμο χωράφι, πάνω απ΄το Σημαδέικο μύλο, δίπλα απ΄ τα Μπακουρέικα σπίτια, κάτω απ΄το ερειπωμένο σπίτι του «Κυριάκου».  Μαζί με δεκάδες άλλες γύρω της, στολίζουν την πλάση του Θεού

Το πρώτο χιόνι που έπεσε παραμονή Πρωτοχρονιάς, δεν ήταν τόσο δυνατό ώστε να κρατήσει και να ευφράνει τους ντόπιους, αλλά και τους απόδημους επισκέπτες των εορτών. Το ίδιο ήταν και χιονόπτωση που σημειώθηκε την επόμενη ημέρα κατά τη διάρκεια της νύχτας,

Που αλλού, στο επίκεντρο του φυσικού μας πλούτου, στην περιβόητη ρεματιά, βρεθήκαμε κάποιο απόγευμα του φθινοπώρου, για να ξεθολώσει το μυαλό από τη δύσκολη καθημερινότητα. Σε μέρη σκιερά, ήσυχα, παρθένα,