Στην Εκκλησιά και στο Σχολείο του χωριού, «τριγυρίζουν» επίμονα, οι σκέψεις όλων των ΑγιαΣοφιτών, τούτη την ημέρα, αναπολώντας το όμορφο παρελθόν και ειδικότερα τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25^ης Μαρτίου 1821 που λάμπρυναν τον τόπο μας, ενισχύοντας το αίσθημα αισιοδοξίας των κατοίκων.

Λαμπαδηδρομίες το βράδυ της παραμονής στα σοκάκια, από τους μαθητές του χωριού.  Εκκλησιασμός την επόμενη μέρα, εκφώνηση πανηγυρικού από τον Δάσκαλο κι ύστερα Τσολιάδες και Αμαλίες με απαγγελίες ποιημάτων και παραστατικούς διαλόγους, στην κατάμεστη αίθουσα του Σχολείου μας, που σείονταν κυριολεκτικά από χειροκροτήματα.

Και μερικές λεπτομέρειες:

Το πρωί, ανήμερα της 25^ης Μαρτίου, οι μαθητές κατηφόριζαν στην Εκκλησιά, με ρυθμικό βηματισμό, απαγγέλοντας εμβατήρια και κάνοντας στο διάβα τους, τους ευρισκόμενους στο καφενείο του χωριού να διακόψουν τις συζητήσεις και να τηρήσουν στάση προσοχής, αποτίοντας σεβασμό στη Σημαία και τη μαθητική πομπή.

Κι ύστερα η Εκκλησιά, άστραφτε από φουστανελάδες και πολύχρωμες Αμαλίες. Οι μανάδες καμάρωναν κρυφοκοιτάζοντας τα βλαστάρια τους, σπεύδοντας που και που να ισιώσουν την πτυχή κάποιας φουστανέλας, ή την πλεξίδα κάτω από το σκούφο κάποιας Αμαλίας, επιδεικνύοντας ταυτοχρόνως η καθεμιά, το καμάρι της για το δικό της το παιδί.

Ο δάσκαλος εκφωνούσε τον πανηγυρικό της ημέρας, υπό το νηφάλιο γελαστό βλέμμα του Ιερέα, αποσπώντας μετά το πέρας, δεκάδες χειροκροτήματα προσκυνητών, που έλαμπαν από χαρά, εξαιτίας της ανείπωτης  κοσμοσυρροής που παρατηρείτο  στην Εκκλησιά ………………..

Τριάντα (30) και πλέον χρόνια πέρασαν από τότε που έκλεισε οριστικά το Δημοτικό μας Σχολείο. Άλλα τόσα χρόνια εξακολουθούν οι αναμνήσεις να βασανίζουν, με ανελέητο τρόπο, το μυαλό των λιγοστών συγχωριανών μας, ειδικά τούτη την ημέρα……..

Ελπίζουμε για καλό.