Η γηραιότερη Μουριά!
Βλέποντας κανείς τις εκατοντάδες μουριές που είναι φυτεμένες στο χωριό μας, εύκολα μπορεί να αντιληφθεί τα έντονα καλλωπιστικά και φυσιολατρικά αισθήματα που έτρεφαν μέσα τους οι πρόγονοί μας. Κυριολεκτικά, δεν υπάρχει σπίτι στο χωριό, που στην αυλή του να μην υπάρχει μία μουριά, οι οποίες αποτελούσαν το καμάρι της αυλής, το στολίδι του σπιτιού.
Αν και οι παππούδες μας είχαν πάμπολλες επιλογές για καλλιέργεια καλλωπιστικών δένδρων, ωστόσο όμως προτιμούσαν τις μουριές, κυρίως τις πλατανομουριές που είχαν μεγαλύτερο και πιο όμορφο φύλλο απ΄τις άλλες, σαν του πλατάνου. Αυτό το πυκνό καταπράσινο φύλλωμα του δένδρου, εκτός από ομορφιά και παχύ ίσκιο, εξασφάλιζε και την καλύτερη τροφή για τα οικόσιτα ζώα. Και όχι μόνο, τα κλαδιά γίνονταν φούρκες για τις φασολιές, ο φλοιός απαραίτητος για το πλέξιμο του κρεμμυδιού και ο κορμός τους, η καλύτερη πρώτη ύλη για νεροβάρελα και τσιότρες.
Αξίζει λοιπόν ν΄ αναφερθούμε στην πιο γηραιότερη και μεγαλύτερη μουριά του χωριού μας, η οποία βρίσκεται στο καφενείο και είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμά του, μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, που όταν θέλει κάποιος να αναφερθεί σε αυτό, αναφέρεται στη μουριά, λέγοντας: «πάλι κάτω απ΄τη μουριά την έβγαλες σήμερα;» ή «φάγαμε κάτι μεζέδες κάτω απ΄τη μουριά…» κ.α.
Και πράγματι, αυτό το ταπεινό, ήσυχο και απαρατήρητο απ΄όλους μας, δένδρο, προσδίδει τόση ομορφιά και παχύ ίσκιο στο χώρο, που χωρίς αυτή, ο καταστηματάρχης θα κατέβαλε σίγουρα μεγαλύτερες προσπάθειες για προσέλκυση πελατείας.
Πόσοι και πόσοι δεν πέρασαν κάτω απ΄τις φυλλωσιές της! Τα γεροντάκια του χωριού, που γέμιζαν τα τραπεζοκαθίσματα, παίζοντας πρέφα και δηλωτή τ΄ απομεσήμερα του καλοκαιριού. Οι ΑγιαΣοφίτες της Αθήνας, παίρνοντας τον πρωινό καφέ τους και εκστομίζοντας ταυτόχρονα φιλοσοφίες και πράγματα άγνωστα και αλλόκοτα για τους ντόπιους, που τους άκουγαν με προσοχή. Ο ταχυδρόμος μοιράζοντας γράμματα στις νοικοκυρές, που είχαν πιάσει από νωρίς τις ψάθινες καρέκλες, περιμένοντας τον. Οι μπρούκληδες της Αμερικής που ….εξιστόριζαν τα κατορθώματά τους και όλος ο υπόλοιπος κόσμος και λαός που ξεκουράστηκε για λίγο κάτω απ΄τη φυλλωσιά της, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα τη δροσιά, τον ίσκιο και την ομορφιά της.
Αξίζει λοιπόν να δοξάσουμε το δένδρο και μαζί με αυτό και τους παππούδες μας, που είχαν τη σοφία, ώστε με απλές εργασίες της καθημερινότητας, να προσφέρουν τόσο μεγάλο έργο.
….τι αναμνήσεις κάτω από τις μουριές….
Μουλάρια να ξαποσταίνουνκαι να πεταλώνονται, Πρόβατα να σταλίζουν και να κουρεύονται, Κότες να περιμένουν το επόμενο μούρο που θα πέσει και να τρέχουν πια θα προλάβει να το φάει. Κυνηγόσκυλα δεμένα στην ρίζα της μουριάς. Σφαχτά να κρεμάζονται για να γδαρθούν, τσαντίλες με τυριά για να στραγγίσουν, Καρδάρες με γάλα κρεμασμένες στην διάρκεια της νύχτας κάτω από την μουριά (για να είναι το γάλα σε δροσιά και να κάνει πολύ κορφή), Κούνιες για τα παιδιά δεμένες από τα κλαδιά της μουριάς. Διαβάτες από το Καστρί να ξεκουράζουν τα ζώα τους κάτω από την μουριά.
Το καλοκαίρι κάτω από την μουριά …. η γιαγιά να γνέθει, η μάνα να μπαλώνει, και η κόρη να κεντάει. Το μεσημεριανό τραπέζι της οικογένειας πολλές φορές κι αυτό κάτω από την μουριά.
Στις χαρές ο χορός γύρω από την μουριά….
…για να το ψάξουμε λίγο, έχω την πληροφορία ότι από τα μούρα γίνεται άριστης ποιότητας τσίπουρο
Ομορφη αφήγηση! Απ” ολα τα φρούτα γίνεται τσίπουρο, ξαδέλφη. Μέχρι από φραγκόσυκα, όπως μου είπε ο Χριστόφορος.
Η ποικιλία της Πλατανομουριάς ήρθε στο χωριό το 1971 και εξαπλώθηκε γρήγορα γιατί κάνει οριζόντια κλαδιά και εξασφαλίζει περισσότερο ίσκιο.
«Τα μούρα είναι ένα από τα πλουσιότερα φρούτα αντιοξειδωτικά, που περιέχουν τις πολυφαινόλες και ανθοκυανίνες του φλαβονοειδή β-καροτένιο, λουτεΐνη και ζεαξανθίνη. Αυτά τα αντιοξειδωτικά προστατεύουν τους πνεύμονές σας από τον καρκίνο, τις ασθένειες και την μόλυνση. Ερευνες αναφέρουν ότι ο χυμός φρούτων που περιέχει σκούρα μούρα, όπως τα σμέουρα, τα βατόμουρα ή βατόμουρα, μπορεί να βοηθήσει να μειώσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του πνεύμονα.»
Το παραπάνω είναι «copy – paste»
Εγώ σας προτείνω να φτιάξετε μαρμελάδα από μούρα. Είναι υπέροχη.