Το καλάθι γεμάτο σταφύλια μέσα στο αμπέλι, κάπου στου Χούζαρη.

Πίσω τα ζώα φορτωμένα με τις ξύλινες βούτες, γεμάτες μαυρούδες, παραχωρίτες, μυρωδάτα και άλλα αρωματικά σταφύλια, που σε λίγο θα πάρουν το δρόμο για το χωριό, κάνοντας δεκάδες δρομολόγια, που κράταγαν έως και μία βδομάδα, για να γεμίσουν τους παλιούς πέτρινους λινούς.

Και οι άνθρωποι στέκονται με καμάρι και βλέμμα γεμάτο ικανοποίηση, από την πλούσια σοδειά της γης, της ευλογημένης.

Και η παραπάνω παρέα, ήταν μόνο μία από τις δεκάδες άλλες του χωριού μας, που τέτοια εποχή, ανηφόριζαν για το «πανηγύρι του Τρύγου», στου Χούζαρη, τα Μοναχά, τη Φλέβα, του Κρητικού και άλλες τοποθεσίες του χωριού μας.

Εικόνες σπάνιες και νοσταλγικές, που απεικονίζουν μιαν άλλη εποχή, από τότε που ήμασταν αφεντικά στον τόπο μας. Αυτάρκεις και οικονομικά ανεξάρτητοι.

Ας θυμόμαστε λοιπόν εκείνη την εποχή που οι άνθρωποι αρκούνταν σε λίγα και ουσιώδη και όμως η ευτυχία περίσσευε, ακόμα και στο πιο φτωχικό νοικοκυριό του τόπου μας. Κατάσταση που δεν γνώριζαν τότε, οι κοντινοί μας πρόγονοι.