Κάθε επισκέπτης είναι ευπρόσδεκτος στα σπίτια μας, ειδικά τούτη την περίοδο, που επικρατεί η ερημιά του Χειμώνα. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους, τα τσιροπούλια.

Η πολύτιμη συνταγή για να πυκνώσουν τις επισκέψεις τους, είναι μόνο μερικά ψίχουλα στο περβάζι του παραθύρου, ή και στο μπαλκόνι. Τότε το αποτέλεσμα που εξελίσσεται είναι θεαματικό.

Απολαμβάνεις τον πρωινό καφέ, ή και κάθε άλλη δραστηριότητα στην θαλπωρή του σπιτιού, με μοναδική θέα τον Κοκινολαίμη (Erithacus rubecula), τον Καλόγερο (Parus major), τον Καρβουνιάρη (Phoenicurus ochruros) κ.α. μικροπούλια, που χοροπηδώντας ρυθμικά, πλησιάζουν και τσιμπολογούν το πλούσιο γεύμα που κανόνισε για αυτούς ο νοικοκύρης, ως ανταμοιβή για τις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρουν.

Ίσως φανεί περίεργο, αλλά αυτοί οι απρόσμενοι και απρόσκλητοι μικροί φτερωτοί επισκέπτες, έχουν γίνει αρκετά απαραίτητοι. Ο λόγος είναι το ευχάριστο θέαμα που προσφέρουν, αλλά και το ότι αποτελούν ταυτόχρονα και μια πολύτιμη καθημερινή συντροφιά. Και όχι μόνο, αλλά η ταπεινή και εντελώς διακριτική συμπεριφορά τους, φανερώνει σοφία και διδαχή, βάζοντας σε συλλογισμό, κυρίως τους βαθυστόχαστους νοικοκυραίους:

«… εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά, ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; » (Κατά Ματθαίον 6, 26-27)