Η ημέρα σήμερα, είναι, σε όλο τον κόσμο, αφιερωμένη στα ζώα.

Ένα από αυτά που έχει κερδίσει την αγάπη όλων μας, είναι και ο σκύλος. Και αυτό αποδεικνύεται εμπράκτως, αφού σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχει τουλάχιστον από ένας ή και περισσότεροι. Μάλιστα αθροιστικά πλησιάζουν το αριθμό των κατοίκων του χωριού και μαζί με τα αδέσποτα, σίγουρα τον ξεπερνούν.

Έχει αποδειχθεί κατά καιρούς, ότι είναι ο παντοτινός σύντροφος, ο πιο έμπιστος φίλος του ανθρώπου, αυτός που τελικά δεν θα τον προδώσει ποτέ, αφού είναι απαλλαγμένος από τις αδυναμίες του ανθρώπινου χαρακτήρα, με υψηλό μάλιστα επίπεδο νοημοσύνης. Λείπει μόνο η ομιλία. Αλλά κι αυτή εκδηλώνεται κυρίως μέσα από το βλέμμα και την εν γένει συμπεριφορά.

Τούτο ήξερε καλά και ο Σίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος σε κάθε συνεδρία του με ασθενείς είχε δίπλα του τη σκυλίτσα του, την Jofi, σημειώνοντας κάθε φορά, πόσο πολύ τον βοήθησε στη διάγνωση, λαμβάνοντας υπόψη τη συμπεριφορά της απέναντι στους ασθενείς.

Το ήξερε καλά και ο Όμηρος, πριν από 3000 χρόνια περίπου (750 π.χ.), που ήθελε τον «Άργο» τον πιστό και γερασμένο σκύλο του Οδυσσέα, να αναγνωρίζει το αφεντικό του μετά από μεγάλο διάστημα απουσίας.

«Παραμελημένος για είκοσι ολόκληρα χρόνια εξαιτίας της ασπλαχνίας των ανθρώπων, έχοντας εισπράξει ελάχιστα απ’ όσα τού όφειλε η ζωή, αφημένος να σέρνεται στις κοπριές με τις δυνάμεις του να τον έχουν εγκαταλείψει προ πολλού, ο Άργος υπομένει αδιαμαρτύρητα τη σκληρότητα της σκυλίσιας του ζωής.

Ζαρώνει σε μια γωνία, αρνούμενος πεισματικά να εγκαταλείψει τα εγκόσμια, λες και ο κύκλος του στον μάταιο τούτο κόσμο δεν έχει ακόμα κλείσει. Λες και κάτι περιμένει …., που θα σηματοδοτήσει την αναχώρησή του από τον κόσμο. Λες και προσμένει μια σταγόνα ευτυχίας, που θα ξεπλύνει μονομιάς τον συσσωρευμένο πόνο τόσων ετών και θα κάνει ευκολότερο το τελευταίο του ταξίδι.

Η εικόνα του αφεντικού του, Οδυσσέα, στα χέρια του οποίου μεγάλωσε, είναι βαθιά χαραγμένη στη μνήμη του. Τόσο βαθιά, ώστε σημαδεύει την κάθε του στιγμή και καθορίζει απόλυτα την ύπαρξή του.

Αντικρίζοντας  τον Οδυσσέα, κίνησε χαρούμενος την ουρά του έκανε να κινηθεί προς το μέρος του. Ωστόσο όμως δεν είχε τις αναγκαίες για ένα τέτοιο εγχείρημα δυνάμεις. Την ώρα που ο Οδυσσέας και ο Εύμαιος περνούν το κατώφλι της μεγάλης αίθουσας, ο Άργος αφήνει την τελευταία του πνοή…

Και ο Οδυσσέας ανταπέδωσε αυτή την κίνηση του  Άργου, όχι κινούμενος προς το μέρος του (αφού αν έκανε κάτι τέτοιο, θα πρόδιδε την αληθινή του ταυτότητα και θα έθετε σε κίνδυνο  τη ζωή του), αλλά κοιτάζοντάς τον και αφήνοντας ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλό του.

Έτσι επιτάσσει η αληθινή αγάπη και η ανιδιοτελής αφοσίωση. Έτσι ενεργεί κι ο Άργος. Παραδίδοντας  μαθήματα αληθινής φιλίας και εμπιστοσύνης …»

Πολύτιμος  φύλακας, αλλά και απαραίτητος σύντροφος στην καθημερινότητα. Στο σπίτι, στο χωράφι, στον περίπατο, στο κυνήγι … Αιώνιο σύμβολο φιλίας και αφοσίωσης. Αντίδοτο στη μονάξια του χωριού. Στο σκύλο βρίσκει ο άνθρωπος, αυτό που πολλές φορές δεν μπορεί να βρει στους συνανθρώπους του. Ειδικά σήμερα, που οι ανθρώπινες σχέσεις διέρχονται κρίση και δεν είναι όπως παλιά.

Το μήνυμα της σημερινής ημέρας, είναι αγάπη και φροντίδα στους τετράποδους φίλους μας. Με μέτρο όμως κι αυτή, όπως σε όλα στη ζωή, γιατί διαφορετικά θα αντιστραφούν οι όροι και από αφεντικό ίσως γίνουμε υπηρέτες και ο σκύλος χάσει το νόημα της  αποστολή του, όπως στην παρακάτω περίπτωση ….