Καλοκαίρι στο χωριό είναι ……., να σε ξυπνά νωρίς το πρωί, το θρόισμα των φύλλων της κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄ το ανοιχτό παράθυρο και το δροσερό τ’  αγέρι να χαϊδεύει το γυμνό κορμί.

Να απολαμβάνεις τον πρωινό καφέ στην αυλή του πατρικού σπιτιού, κάτω απ΄ τον παχύ ίσκιο της καταπράσινης μουριάς, δίπλα στη γλάστρα με το βασιλικό, ατενίζοντας τα τζίνια, τα δειλινά και τα τριαντάφυλλα της «φτωχικής» αυλής.

Μαζί με τον καφέ, να απολαμβάνεις γεύσεις ντόπιες και παραδοσιακές……, όπως το λάδι, τις ελιές, το κρασί, το μέλι, τα σύκα, τα αχλάδια και κάθε λογής κηπευτικό, που είναι σε αφθονία τούτη την περίοδο στον τόπο μας.

Να σε συνοδεύουν, κατά το διάβα σου στα μικρά σοκάκια του χωριού, οι φωνές του ψαρά, η κόρνα του φούρναρη και του μανάβη, αλλά και τα σκουξίματα των παιδιών στην πλατεία και το παλιό Σχολείο του χωριού.

Να θυμάσαι εξαναγκαστικά, οσμές από ντομάτα, ρίγανη, φλισκούνι και θυμάρι, ποτίζοντας τον κήπο, ή απολαμβάνοντας μικρούς κοντινούς περιπάτους στις αυλές και τα περιβόλια.

Να κατηφορίζεις στα μονοπάτια της ρεματιάς για λίγη δροσιά, ψάχνοντας για γυρίνους και καβούρια στις γούρνες, για να θυμηθείς ξανά τον παλιό παιδικό σου εαυτό….

Να σε συντροφεύουν στα παρατεταμένα νυχτέρια, κάτω απ΄ τον έναστρο ουρανό και το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ήχοι σπάνιοι και ποθητοί, όπως του γρύλου και του τριζονιού, με σιγανοκουβέντα και στιγμές παρατεταμένης σιωπής, την ώρα που συλλογίζεσαι εκείνα τα περασμένα Καλοκαίρια των παιδικών σου χρόνων…!

Καλοκαίρι στο χωριό θα πει, να βιώνουμε αισθήσεις, όπως οι ντόπιοι εξακολουθούν ακόμα να τις απολαμβάνουν.

Αισθήσεις που αποτελούν ελιξίριο ζωής και απαραίτητο γιατρικό από την κουραστική και δύσκολη καθημερινότητα.