Προσφάτως, την 29 Αυγούστου και την 6 Σεπτεμβρίου, εόρταζε η Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Καστρίου Κυνουρίας.

Παρακολουθώντας τον Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία από κάποιον εξώστη του Μοναστηριού, η φαντασία μας, συνεπαρμένη από το απόμερο τοπίο της περιοχής, τα απόκρημνα βράχια, τα κελιά που κρέμονται στο κενό, τα καλντερίμια, τις πολεμίστρες στους τοίχους, κ.α., «ταξίδεψε» δεκάδες χρόνια πίσω, στο μακρινό παρελθόν, τότε όπου το μοναστήρι ήταν σπουδαίο θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής και έσφυζε από ζωή, με αρκετούς καλογέρους και με μετόχια στην Ντουμινά, στη Μάσκλινα, στο Στόλο κι ακόμα μακρύτερα…..

«Ταξίδεψε»….., στα καραβάνια με τα ζώα (τάματα στο Μοναστήρι και άλλα) που περνούσαν απ΄ το χωριό μας, μέρες πριν την εορτή, με κατεύθυνση την Ιερά Μονή. Στους πιστούς με τις πραμάτειες τους, που κατασκήνωναν έξω από το Μοναστήρι. Στους Τσερβασινούς αγωγιάτες που μετέφεραν με τα ζώα τους προσκυνητές στο Μοναστήρι, διανύοντας ένα φιδίσιο κι απόκρημνο μονοπάτι.

Κι ακόμα παλιότερα, κατά την επανάσταση του 1821, όπου το μοναστήρι δεν πατήθηκε από Τούρκους, προσφέροντας αρκετά στον αγώνα του έθνους.

Κατά τα απομνημονεύματα του Κανέλλου Δεληγιάννη (έκδοση 1957): «Ο Ιμβραήμ τον Αύγουστο του 1826 ανεχώρησε από το Άστρος και εκείθεν υπήγεν εις την Μονήν Προδρόμου, όπου εκεί ήτο συσσωρευμένο πλήθος γυναικόπαιδων. Αλλά έχουσα φρουρά η Μονή υπέρ τους 100 Τσακώνους, αντέστησεαν και αυτοί γενναίως και εφόνευσαν υπέρ τους 70 Άραβας και αποτυχών εκεί ο Ιμβραήμ, ανεχώρησεν δια την Λακωνίαν».

Και ο Νικόλαος Σπηλιάδης στα δικά του απομνημονεύματα (έκδοση 1957) γράφει: «Εκινήθη κατά του Μοναστηριού, όπου ευρίσκοντο ασθενείς τινες και πληγωμένοι και πολλαί οικογένειαι. Έπρεπε δε να υπάρχει σε αυτό φρουρά εξ 100 περίπου. Και όμως αφού επλησίασεν ο εχθρός από το πάνω μέρος του βουνού, όθεν έριπτον και πέτρας εναντίον των και τους έβλαπτεν, εκείνοι τον απέκρουσαν ανδρείως και εφόνευσαν και επλήγωσαν πολλούς και τον εβίασαν να αποχωρήσει…»

Τέλος και ο προεστός του Αγίου Πέτρου και αρχηγός της περιοχής εκείνα τα χρόνια, Aναγνώστης Κοντάκης, γράφει στα δικά του απομνημονεύματα: «εστείλαμε τις οικογένειές μας κι όλα τα γυναικόπαιδα στη Σπηλιά του Προδρόμου και τα ζώα τα ανεβάσαμε στον Πάρνωνα….»

Αυτά τα λίγα για την Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Καστρίου Κυνουρίας, ώστε να μη χαθεί η ιστορία και η παράδοση του τόπου μας.