Το ΄λιομάζεμα
Αν και λιγοστή η φετινή παραγωγή, το λιομάζωμα ξεκίνησε στον τόπο μας, μιας και δεν υπάρχει η πολυτέλεια – σχεδόν – από κανέναν, να αφήσει τον ευλογημένο καρπό να γίνει βορά στους φτερωτούς μας φίλους, ή και στο ανεμοβρόχι, που συνήθως εντείνεται όσο πλησιάζει ο Χειμώνας.
Το μάζεμα της ελιάς αποτελεί μια απ΄ τις πιο δύσκολες αγροτικές εργασίες. Κι όμως βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στον τόπο μας από κάθε ηλικιακή ομάδα, για τρεις (3) κυρίως λόγους.
α. Επειδή αποσκοπεί στην παραγωγή ενός πολύτιμου και απαραίτητου αγαθού για κατανάλωση, του ελαιόλαδου, το οποίο συμβάλει στην διατήρηση της καλής υγείας του ανθρώπου.
β. επειδή αποτελεί μια έμπρακτη απόδειξη στον καθέναν, ότι συμπάσχει και συμβάλει στον αγώνα ολόκληρης της οικογένειας για την εξασφάλιση των κύριων βιοτικών αγαθών, και
γ. για συναισθηματικούς λόγους …., επειδή αποτελεί έναν σεβασμό στη μνήμη και στον μόχθο των παππούδων μας, εκείνων που με τόσο κόπο και αγωνίες φρόντισαν για την καλλιέργεια των ελαιόδεντρων, την αλλοτινή περιουσία τους, η οποία κάποτε τους έσωσε κυριολεκτικά από την πείνα.
Πέραν των ανωτέρω, αποτελεί μια ευκαιρία για τον καθένα, να αποδράσει στην παρθένα φύση, εν μέσω καραντίνας και να ενισχύσει την ψυχοσωματική του αντοχή, αλλά και να την …δοκιμάσει ταυτοχρόνως, συγκριτικά με άλλες χρονιές.
Για τους παραπάνω λόγους, μια πρωτόγνωρη συρροή ανθρώπων και οχημάτων παρατηρείται τούτο τον καιρό στα χτήματα, τους αγροτικούς δρόμους και στο χωριό μας γενικότερα, που κρατάει από τις πρώτες πρωινές ώρες, μέχρι αργά το βράδυ.
Ντόπιοι κι απόδημοι, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι, αποδεικνύουν εμπράκτως ότι εκτιμούν την σταθερή και πολύτιμη αξία του κύριου παραγόμενου προϊόντος του χωριού μας, που στον τόπο μας η ποιότητά του είναι εξαιρετική (μανάκι – αγουρομάνακο), λόγω του ορεινού και άνυδρου μέρους που καλλιεργείται η ελιά
Σε χτήματα, κι εκεί που ολοχρονίς άκουγες μόνο τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους, τώρα υπερισχύουν οι φωνές και τα γέλια των καλλιεργητών, τα βενζινοπρίονα που δουλεύουν ασταμάτητα κι ο θόρυβος των αγροτικών αυτοκινήτων που μεταφέρουν εργάτες και ελαιόκαρπο, μέχρι αργά το βράδυ.
Κι όσο για τον κάματο της ημέρας, αυτός απαλύνεται από κείνη την ψυχική ευεξία που προκαλεί η αίσθηση των παραφουσκωμένων τσουβαλιών, το φαγητό καταγής στη φύση και γενικότερα η επαφή με την ύπαιθρο και τα χρώματα του Φθινοπώρου.
Καλή σοδειά σε όλους.
Και στη γειτονική Μάσκλινα, με τους απέραντους ελαιώνες της τούτη την εποχή γινόταν ατέλειωτος αγώνας και προσπάθεια .Αλήθεια αξίζει ένα μνημόσυνο στους αείμνηστους γονείς και τους παππούδες μας, όταν στα δύσκολα χρόνια, τότε που δεν υπήρχαν τα σύγχρονα μέσα συλλογής (ελιόπανα, ραβδιστικά κλπ) , ανέβαιναν όλοι πάνω στα δέντρα και μάζευαν τις ελιές μέσα στα σακούλια, κουβαλούσαν το βράδυ με τα μουλάρια τον ελιόκαρπο από τα χωράφια, ενώ ακολουθούσαν και αυτοί κατάκοποι με τα πόδια, η διαδικασία έκθλιψης του ελιόκαρπου στα λιοτρίβια ήταν βασανιστική, απαιτώντας μεγάλο αριθμό εργατικών χεριών και τέλος το διάλεγμα και το δριμόνισμα των ελιών, για να παστωθούν στις λάντζες και τα βαρέλια, γινόταν την νύχτα, κάτω από το φως του λυχναριού ή της λάμπας πετρελαίου.Καλή σοδειά και καλοφάγωτο το ευλογημένο αυτό προϊόν της περιοχής μας.