Αγία Σοφία Blog

«Ντουμινά» το έλεγαν παλιά («Βαθειά» σήμερα), εκείνο το μικρό γραφικό χωριουδάκι που βρίσκεται πλησίον του χωριού μας, πέντε (5) χιλιόμετρα ανατολικά. Εκεί βρεθήκαμε την εορτή του Αγίου Πνεύματος, καθότι γιόρταζε το εκκλησάκι του χωριού

Κάποτε, τέτοια εποχή, τα πιο παλιότερα και νοσταλγικά εκείνα χρόνια, λίγο πριν του Αγιο Κωνσταντίνου, τότε που η Άνοιξη οργίαζε κι ο κούκος τόλεγε πέρα στα βουνά, οι κάτοικοι του χωριού μας, είχαν κι έναν ακόμα λόγο να επισκέπτονται τα περιβόλια και τα χωράφια τους και να παραμένουν επί ώρα πολύ, σε αυτά…..

Ο παλαιός ξυλόφουρνος που κυριαρχούσε ανεξαιρέτως σε όλα τα χωριατόσπιτα, αντικατόπτριζε τη σοφία της οικονομίας, που εκδήλωναν οι νοικοκυραίοι για το σπιτικό τους. Ο φούρνος ήταν ένα από τα μέσα, με τα οποία η νοικοκυρά ασκούσε υποδειγματική διαχείριση των αγαθών και των εσόδων του σπιτιού,

Πάσχα στην Αγία Σοφία, πριν από 85 (περίπου) χρόνια. Αρχές δεκαετίας 1930, όταν ζούσε ο αείμνηστος Ιερέας του χωριού Παναγιώτης Σωτηράκος ή «Παπαλούπης». Διακρίνεται στα αριστερά της φωτο, που απεικονίζει μια από τις πολλές εκείνες παρέες του χωριού.

« Όλη δόξα, όλη χάρη, Άγια μέρα ξημερώνει και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό….» Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821.

Λίγες μόνο «σταγόνες» ιστορίας, μια μικρή εντελώς συνοπτική αναφορά στο όμορφο χωριό μας, παραθέτουμε πιο κάτω, η οποία ευελπιστούμε να αποτελέσει έναν πολύτιμο θησαυρό και μια ιερή παρακαταθήκη σε όλους τους ΑγιαΣοφίτες, κυρίως όμως στους νέους και τα μικρά παιδιά.

Μέσα σε ένα έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, πραγματοποιήθηκε σήμερα (6 Νοεμβρίου), η πεζοπόρα μεταφορά της εικόνας του Αϊ Γιώργη των Δολιανών, από τα Πάνω στα Κάτω Δολιανά, με τη συμμετοχή εκατοντάδων προσκυνητών κάθε ηλικίας, κυρίως όμως νέων ανθρώπων.

Εξήντα τρία (63) ολόκληρα χρόνια πριν. 28η Οκτωβρίου 1953, οι μαθητές του χωριού μας, λίγο πριν τον Εκκλησιασμό τους για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου………

Είναι πάμπολλες φορές που η σκέψη των ανθρώπων δεν προσαρμόζεται εύκολα στην σημερινή πραγματικότητα. Αντ’ αυτού παραμένει αγκιστρωμένη στα παλιά, στις παραδοσιακές εικόνες και τρόπο ζωής εκείνης της εποχής. Ίσως επειδή αυτές ταυτίζονται άμεσα με τα παραδοσιακά του βιώματα, που παραμένουν ανεξίτηλα στα βάθη της ψυχής και τον συνοδεύουν δια παντός.

Το καλάθι γεμάτο σταφύλια μέσα στο αμπέλι, κάπου στου Χούζαρη. Πίσω τα ζώα φορτωμένα με τις ξύλινες βούτες, γεμάτες μαυρούδες, παραχωρίτες, μυρωδάτα και άλλα αρωματικά σταφύλια, που σε λίγο θα πάρουν το δρόμο για το χωριό, κάνοντας δεκάδες δρομολόγια, που κράταγαν έως και μία βδομάδα, για να γεμίσουν τους παλιούς πέτρινους λινούς. Και οι άνθρωποι