Αγία Σοφία Blog

Με το που μίσιασε ο Φλεβάρης, έδειξε τελικά τα “δόντια του” στις ανεμώνες, τα ζουμπούλια και τις ανθισμένες αμυγδαλιές, λες και θύμωσε μαζί τους που βιάστηκαν να τον αγνοήσουν και να προμηνύσουν τον ερχομό της Άνοιξης.

Φύτρωσαν πριν από λίγες ημέρες, σε προσηλιακό κι απάνεμο χωράφι, πλάι σε μια μικρή αγριελιά, πάνω απ΄ τον παλιό Σημαδέικο μύλο, δίπλα στα Μπακουρέικα σπίτια, κάτω απ΄ το ερειπωμένο σπίτι του «Κυριάκου». Μαζί με αρκετές  άλλες γύρω τους, στολίζουν την πλάση του Θεού και προκαλούν ευφορία στους λιγοστούς περιπατητές.

Ο πρόσφατος χιονιάς πέρασε, κι ο καθένας μας τον απόλαυσε με τον δικό του τρόπο, αποκομίζοντας αναρίθμητες εντυπώσεις και συναισθήματα. Απόντες, μόνο οι απόδημοι.

Με μια «απέραντη σιωπή» κι ένα αίσθημα ευχαρίστησης, ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας, για τον καθένα, ξημέρωσε η 18η Ιανουαρίου, ανήμερα του Αγιοθανασιού, στο όμορφο χωριό μας.

Το κίτρινο, το κόκκινο και το πορτοκαλί, είναι “αυτά” που κυριαρχούν τούτη την περίοδο στο όμορφο χωριό μας. Μαζί τους, κι εκείνη η γνώριμη σιωπηρή ατμόσφαιρα, που διαδέχτηκε το πολύβουο καλοκαίρι. Μελαγχολική βέβαια, αλλά… θεραπευτική κατά πολλούς.

Tα πρωτοβρόχια, μαζί το γκρίζο ουρανό, κι η νύχτα που όλο και μεγαλώνει, έφεραν πάλι στην ψυχή, εκείνο το απροσδιόριστο και αναίτιο συναίσθημα θλίψης και μελαγχολίας, που διακατέχει τους πολλούς. Η φύση όμως, είναι αυτή που θεραπεύει την κατάσταση, προπάντων της μονάξιας.

Καλοκαίρι στις αυλές, στα σπίτια μας, στις γειτονιές. Ήλιος, φως, φύση καταπράσινη, φωνές παιδιών, επισκέπτες, απόλυτη αίσθηση ελευθερίας και ξενοιασιάς.

Μετά την κατάκτηση του «βουνού», μπορείς πλέον ν’ απολαύσεις τη «θέα». Αυτός ο γενικός κανόνας της ζωής, που προϋποθέτει σωματική και κυρίως ψυχική αντοχή, εφαρμόστηκε κυριολεκτικώς από δύο ανθρώπους του Συλλόγου μας, όταν αυτοί προσφάτως σκαρφάλωσαν στη Ροϊνά, στη βόρεια βουνοκορφή, αντικριστά του χωριού μας, η οποία αποτελεί τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Παρθενίου όρους, μετά…

Άργησε, αλλά τελικά … ήλθε. Σε θαμπώνει με την ομορφιά της και σου «μιλά» μόνο με το καθάριο, ανυπόκριτο βλέμμα της, χωρίς πολλά λόγια και παιδεμούς. Σε γεμίζει με αισιοδοξία, ελπίδα και ψυχική ανάταση. Η Άνοιξη εδώ και κάτι μέρες, ήλθε στο χωριό μας και κανείς δεν μπορεί ν΄ αντισταθεί στις πρωτόγνωρες προκλήσεις της.

Παγκόσμια ημέρα της γης σήμερα και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε, με έναν, όχι και τόσο συμπαθή, φτερωτό μας φίλο. Έναν απ΄ αυτούς που κατοικούν στον τόπο μας. Την κίσσα.