Στον Άγιο Τρύφωνα, που εορτάζει την 1^η Φλεβάρη, είναι αφιερωμένο ένα από τα προσκυνητάρια που περιβάλουν το χωριό μας. Το άλλο, της Αγίας Σοφίας,  βρίσκεται κάτω από την παλιά στάση του τρένου στον Αρμακά. To πιο παλιό, αφιερωμένο κι αυτό στη μνήμη της Αγίας Σοφίας, υπήρξε πλησίον του ενοριακού μας ναού, ακριβώς δίπλα στον παλιό ημιονικό δρόμο Καστριού – ΑγιαΣοφιάς – Μάσκλινας. Πραγματικό αρχιτεκτονικό μνημείο. Γκρεμίστηκε όμως κατά τη διαπλάτυνση του σημερινού δρόμου, περί τα τέλη της δεκαετίας 1960.

Το πιο παλιότερο όμως όλων, υπήρξε πάνω απ΄ τη γραμμή του τρένου στον Αρμακά, δίπλα απ΄τον παλιό ημιονικό δρόμο που περνούσε στο σημείο και συνέδεε τη Μπερτσοβά (Παρθένι) με τη Μάσκλινα (Ελαιοχώρι). Σήμερα διακρίνονται μόνο τα ερείπιά του, γκρεμισμένες πέτρες και τετράγωνες πλάκες γεμάτες μούσκλια και βρύα.

Μεγάλο το αίσθημα της ψυχικής ευφορίας που ένιωθε ο καθένας, όταν σε αυτά και άλλα προσκυνητάρια που βρίσκονται πλησίον του χωριού μας, άναβε την καντηλήθρα κι έβλεπε τη φλόγα να τρεμοσβήνει, φωτίζοντας τα πρόσωπα των Αγίων, μέσα στο σκοτάδι.

Κι όσο πιο μακρινό κι έρημο το προσκυνητάρι, τόσο πιο έντονη αυτή η ψυχική παρόρμηση…ακόμα και σε αδαής και άθρησκους, με αίτια άγνωστα….. κρυμμένα βαθιά στο υποσυνείδητο.

Τα προσκυνητάρια αποτελούσαν (παλιότερα περισσότερο, σήμερα λιγότερο) μια συντροφιά στο πολύωρο ταξίδι του αγωγιάτη, μια παράκληση στον Άγιο κι ελπίδα, για ένα ασφαλές και ήσυχο ταξίδι σε άνθρωπο και ζώο, μια προστασία από ατύχημα, τη βροχή και το χαλάζι και «τα στοιχειά» της νύχτας.

Κι όσο για τον Άγιο Τρύφωνα, πέραν των ανωτέρω, να μην ξεχνούμε ότι είναι προστάτης της αμπελουργίας και των αμπελουργών κι ο κτήτοράς του διατηρεί αμπελώνες στην περιοχή!