Κανείς παλαιός Αγιασοφίτης δεν μπορεί να ξεχάσει τα άλλοτε πλούσια και καρποφόρα περιβόλια του χωριού, που βρίσκονταν δίπλα στη ρεματιά, στον Κουμαριά, στα Λαμπιρέικα, στον Άμμο, στο Μόσχο, στα Ρολλέικα κ.α., αλλά ούτε και κείνη την ευρηματική και νοσταλγική διαδικασία του «Ποτιστή» που φρόντιζε για το ανοιγόκλεισμα της δεξαμενής και για το κανονικό – δίκαιο ωράριο της κυκλοφορίας του νερού, σε αυτά.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη λειτουργία όλων αυτών, ήταν και η κατασκευή της σημερινής δεξαμενής άρδευσης στον Κουμαριά, που μαζί με τα τσιμενταύλακα, ήταν ένα απ΄τα πιο σπουδαία έργα του χωριού μας (έτος 1968), τα οποία λόγω της χρησιμότητάς τους, οι κάτοικοι τα φρόντιζαν ως κόρη οφθαλμού, προβαίνοντας σε συχνό καθαρισμό.

Περνώντας όμως τα χρόνια τα περιβόλια ερήμωσαν και μαζί με αυτά χάθηκαν και οι φωνές των ποτιστάδων και των καλλιεργητών, που αντηχούσαν ολημερίς στη ρεματιά, ιδίως την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, συντροφεύοντας ευχάριστα τους υπόλοιπους κατοίκους ….!

Τα τελευταία χρόνια, οι ανάγκες άρδευσης των κατοίκων, περιορίστηκαν στα μικρά περιβόλια που υπάρχουν στις αυλές των σπιτιών, παράγοντας πλέον μόνο τα απολύτως απαραίτητα.

Προσφάτως μάλιστα και για να αποφευχθεί το δυσβάσταχτο (για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής) κόστος νερού, οι κάτοικοι αποδείχτηκαν για μία (1) ακόμα φορά ευρηματικοί.

Με πρωτοβουλίες της Τοπικής Κοινότητας και μερίδας κατοίκων, προέκτειναν με λαστιχένιους σωλήνες το παραπάνω αρδευτικό σύστημα, προς το κέντρο του χωριού, με αποτέλεσμα αυτή την περίοδο, περίπου δέκα (10) οικογένειες (και έπεται συνέχεια), να ποτίζουν τα κηπευτικά τους απ΄το νερό της δεξαμενής άρδευσης, με μηδενικό κόστος.

Είναι κι αυτό ένα σπουδαίο έργο στον τόπο μας, αποτέλεσμα της σοφίας των παλαιοτέρων.