Ο βράχος της Κορακοφωλιάς, ένα απ΄ τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του τόπου μας, ονομάστηκε έτσι, απ΄ τη συχνή παρουσία των κορακιών, που έφτιαχναν τις φωλιές τους στα πιο απόκρημνα σημεία του.

Παλαιότερα στις σπηλιές που υπάρχουν εκεί, στάβλιζαν τα κοπάδια τους τσοπάνηδες του χωριού και τα μόνα έμψυχα όντα που σύχναζαν, εκτός από τα γίδια, ήταν κοράκια, αγριοπερίστερα, γεράκια και λίγα ζευγάρια αετών.

Ο τόπος αυτός, ήταν προσιτός μόνο σε αγρίμια, ενώ για όλους τους υπόλοιπους, ήταν απρόσιτος και ανεπιθύμητος. Οι τελευταίοι, θαύμαζαν την άγρια ομορφιά του, ατενίζοντας τα βράχια του, μόνο από μακριά. Κάποιος αείμνηστος ΑγιαΣοφίτης, που τόλμησε να έλθει σε καλύτερη επαφή μαζί του, μαζεύοντας σαλιγκάρια, το πλήρωσε με την ίδια του τη ζωή.

Τα δεδομένα όμως αλλάζουν τάχιστα στη ζωή, όπως και τα γεγονότα που κάνουν κάποιον ευτυχισμένο. Έτσι λοιπόν, αυτό που κάποτε θεωρείτο άγονο, άχρηστο και περιττό, έχει γίνει στις μέρες μας επιθυμητό και περιζήτητο από αρκετούς, κυρίως από ανθρώπους οι οποίοι έχουν μάθει να χαίρονται τη ζωή, όταν έρχονται σε άμεση επαφή με τη φύση και το φυσικό τοπίο, όπως και οι αναρριχητές. Αρκετοί από αυτούς, έρχονται κατά καιρούς στον τόπο μας και επιδίδονται στο παραπάνω σπορ, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι είναι ακίνδυνο και ασφαλές.

Σε μια πρόσφατη επαφή μαζί τους, μας εντυπωσίασε το αποτέλεσμα της έρευνάς τους, όπου  διαπίστωσαν προϋπάρχοντα ίχνη αναρρίχησης στο βράχο της Κορακοφωλιάς από δεκάδες χρόνια πριν, ίσως και εκατοντάδες. Ήταν μικροί ξύλινοι κορμοί (δοκάρια) που βρέθηκαν σφηνωμένα στους απόκρημνους βράχους, στα οποία στηρίζονταν οι κάτοικοι για να αναρριχηθούν στα πιο απόκρημνα σημεία του, με απώτερο σκοπό τη συλλογή αυγών από τις φωλιές των πουλιών.

Αγαπητοί φίλοι αναρριχητές (Μαικλ από το Λεωνίδιο, Βασίλη από το Άστρος και Χρήστο από το Ναύπλιο), σας περιμένουμε και πάλι, ειδικά την Άνοιξη και το Καλοκαίρι που το χωριό μας γίνεται περισσότερο φιλόξενο.

(στο 1.38   αυξήστε ένταση ήχου)