Η συμπεριφορά των κατοίκων τούτη την περίοδο στο χωριό μας, μοιάζει σαν ένα μελίσσι. Περί το τέλος του Χειμώνα, βρίσκεται συρρικνωμένο και με λιγοστό πληθυσμό. Και κει που νομίζει κανείς ότι θα πεθάνει, ξαφνικά αρχίζει να ζωντανεύει, να αυγαταίνει, να «φουντώνει» και να ψάχνει χώρο για να αναπτυχθεί….

Αιτία; Η Άνοιξη!

Άνοιξη παντού. Στις αυλές των σπιτιών, στους κήπους, στα χωράφια, στις ρεματιές και προπάντων στη διάθεση των κατοίκων.

Το καταμαρτυρούν τα κοτσύφια που άρχισαν να το «λένε» στις ρεματιές, αλλά και οι ανθισμένες μαμουκαλιές, οι κερασιές, οι αχλαδιές, οι γκορτσιές και εκείνη η αχνοπράσινη βλάστηση, που ξεχωρίζει από το υπόλοιπο τοπίο, ανάμεσα στις βαθύσκιωτες λαγκαδιές, προκαλώντας ευχαρίστηση στην πλάση του Θεού, πρωτίστως σε ζώα, αλλά και ανθρώπους.

Ευχαρίστηση που εντείνεται, όσο πλησιάζει η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης.

Το χωριό άρχισε να «ζουζουνεύει» και οι πρώτοι επισκέπτες, καλλιεργητές χωραφιών και περιβολιών, παρουσιάζονται σιγά σιγά. Οι κήποι και οι αυλές ετοιμάζονται, τα σπίτια αερίζονται, όλα μπαίνουν σε μια σειρά για να υποδεχτούμε το Πάσχα και το όμορφο Καλοκαίρι.

Καλή Ανάσταση.