Ουράνια τόξα. Μυρωδιές αρώματα.

Κρυστάλλινος αέρας να χαϊδεύει τα πρόσωπά μας.

Ήχοι από βελάσματα, τζιτζίκια, βουητό τρεχούμενου νερού.

Βρώμικα παιδικά χεράκια από σπάσιμο πράσινων καρυδιών

Καθαρές καρδιές από αγνότητα, αθωότητα αγγελοσύνη.

Απόλυτη ελευθερία. Βίωμα της τέλειας ξενοιασιάς.

Αυθόρμητες εξορμήσεις σε Πηγαδάκι και Μάνα. Μικροί εξερευνητές στη μαγεία της μητέρας φύσης. Πέτρες, ξύλα, φτερά οι μικροί θησαυροί μας. Μαίρη, Τάκης, Τατιάνα, Ελένη, Πόπη, Φανή, Δημήτρης, Κώστας, Αλέκος, Ρούλα…

Όλοι μας μικροί άγγελοι φτερουγίζουμε πιασμένοι χέρι χέρι, μέσα στην απέραντη ομορφιά του μικρού μας χωριού.

Και σήμερα που κάποιοι από μας συνεχίζουν το πέταγμά τους στον απέραντο ουρανό….νιώθω σαν φωτογραφία – πίνακα, στολισμένη σε κάποια γωνιά του ουρανού….

Η αγάπη που μας ένωσε, να υπάρχει κάπου και σαν αστέρι να φωτίζει τον γκρίζο της πόλης ουρανό.

                             «Ρούλα Πασαμιχάλη – Γεραζούνη / Ιούνιος 2005»