Καλοκαίρι στο χωριό είναι ……., να σε ξυπνά νωρίς το πρωί, το θρόισμα των φύλλων της κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄ το ανοιχτό παράθυρο.

Να απολαμβάνεις την πρωινή δροσιά, μαζί με τον καφέ, στην αυλή του πατρικού σπιτιού, κάτω απ΄ τον παχύ ίσκιο της καταπράσινης μουριάς, δίπλα στη γλάστρα με το βασιλικό, ατενίζοντας τα τζίνια, τα δειλινά και τα τριαντάφυλλα της «φτωχικής» αυλής.

Μαζί με τον καφέ, να απολαμβάνεις γεύσεις ντόπιες και παραδοσιακές……, όπως το λάδι, τις ελιές, το κρασί, το μέλι, τα σύκα, τα αχλάδια και κάθε λογής κηπευτικό, που είναι σε αφθονία τούτη την περίοδο στον τόπο μας.

Να σε συνοδεύουν στο διάβα σου στα μικρά σοκάκια του χωριού, οι φωνές του ψαρά, η κόρνα του φούρναρη και του μανάβη, αλλά και τα σκουξίματα των παιδιών στην πλατεία και το παλιό Σχολείο του χωριού. Φωνές που σπανίζουν τις άλλες εποχές του έτους.

Να ευχαριστιέσαι, οσμές από ντομάτα, ρίγανη, φλισκούνι και θυμάρι, ποτίζοντας με το λάστιχο τον κήπο, ή επιχειρώντας κοντινούς πρωινούς περιπάτους για σύκα και μυρωδάτα σταφύλια.

Να κατηφορίζεις στα μονοπάτια της ρεματιάς για λίγη δροσιά, ψάχνοντας για γυρίνους και καβούρια στις γούρνες, έχοντας ανάγκη να θυμηθείς ξανά τον παλιό παιδικό σου εαυτό….

Να σε συντροφεύουν στα παρατεταμένα νυχτέρια, κάτω απ΄ τον έναστρο ουρανό και το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι, ήχοι σπάνιοι και ποθητοί, όπως του γρύλου και του τριζονιού, αλλά και κανενός ορεξάτου τζίτζικα, σε πολύ αργό όμως ρυθμό, που δεν λέει να σταματήσει το ημερήσιο τραγούδι του.

Καλοκαίρι στο χωριό θα πει, να «ζούμε» τη φυσική ζωή και να βιώνουμε αισθήσεις, όπως οι ντόπιοι εξακολουθούν ακόμα να τις απολαμβάνουν. Αισθήσεις που αποτελούν ελιξίριο ζωής και απαραίτητο γιατρικό από την κουραστική και δύσκολη καθημερινότητα.

Ας ταξιδέψουμε μέσα απ΄ τις φωτογραφίες…………….