Καλοκαίρι, δεκαπενταύγουστος και το χωριό μας, που γέμισε από μόνιμους και προσωρινούς – ημερήσιους επισκέπτες, θυμίζει λίγο τον παλιό καλό καιρό.

Η πιο αισιόδοξη νότα, μέσα σε τούτη μικρή  κοσμοσυρροή και «κοσμοχαλασιά» που επικρατεί, είναι οι φωνές των παιδιών, που σκούζουν ολημερίς, παίζοντας στην πλατεία και προπάντων στο παλιό Σχολείο του χωριού, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμα φορά, όσους ήθελαν να καταστήσουν το Σχολειό μας, σαν ένα κέντρο επικοινωνίας για όλους τους κατοίκους.

Όμως, οι φωνές των παιδιών, εκτός από χαρούμενη νότα, αποτελούν ταυτόχρονα μια ευχάριστη θύμηση στους γεροντότερους και το κυριότερο μια ελπίδα για τους νεώτερους.

Ελπίδα, ότι έρχεται ένα πιο υγιές και άφθαρτο  έμψυχο υλικό για να διαδεχθεί το γήρας και να κατοικήσει στην ΑγιαΣοφιά, δίνοντας ζωντάνια σε τούτον τον όμορφο τόπο και όχι μαρασμό, όπως προδικάζουν οι πιο απαισιόδοξοι.