Μονοπάτι, για την πηγή της «Μάνας»
Εικόνες απ΄ την ιστορία της παλιάς ΑγιαΣοφιάς, εκτυλίσσονταν μπροστά μας, κατά τη διάνοιξη ενός ακόμα μονοπατιού για πεζοπορία, που έγινε με σκοπό την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς, αλλά και τη διατήρηση της ιστορίας του τόπου μας.
Τον πηγαιμό προς την πηγή της «Μάνας», εκείνης τη διαδρομής, που διένυαν σε καθημερινή βάση οι πρόγονοί μας για να φθάσουν στη «Μάνα», στον «Κουμαριά», στη «Φλέβα», στο «Λάζο» κι ακόμα μακρύτερα, μπορεί να βιώσει ξανά ο ντόπιος περιπατητής, επιχειρώντας να διανύσει ένα ακόμη μονοπάτι πεζοπορίας που ανοίχθηκε προσφάτως και καταλήγει στην παραπάνω περιοχή.
Επιχειρώντας ο διαβάτης τη διαδρομή, θα βρεθεί στη Βρύση της ρεματιάς, θα περάσει δίπλα από τις «Ασβεστόγουβες», απ΄τα περιβόλια στην «Κάναλη», την «Κουμαριά», θα αγναντέψει τα πέρα Σιαβελιάνικα, τους πλακιάδες στο ποτάμι που κάποτε χρησιμοποιούνταν ως πλυσταριό και θα συνεχίσει προσπερνώντας τα ερείπια του Κουντρελέϊκου νερόμυλου, του πρώτου μύλου στην ΑγιαΣοφιά, που λειτούργησε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.
Κι ο επισκέπτης που θα πραγματοποιήσει τη διαδρομή, διερχόμενος κάτω από βελανιδιές και πανύψηλα πλατάνια, θα ανακαλύψει τις κρυφές ομορφιές του τόπου μας, εκστασιαζόμενος από το πλούσιο φυσικό κάλλος και την οργιώδη βλάστηση που επικρατεί στην περιοχή, αποκομίζοντας σημαντικά οφέλη στην ψυχοσωματική του υγεία.
Παλαιότερα κάτι που σε καθημερινή βάση, ήταν αυτονόητο (το περπάτημα), σήμερα αποτελεί απαγορευτική ενασχόληση για τους περισσότερους. Άλλοι από ντροπή, άλλοι από κακό προγραμματισμό, δεν επιχειρούν την παραπάνω εξαναγκαστική συνήθεια των παππούδων μας, με δυσμενείς συνέπειες για τον καθέναν μας, που πληρώνουμε «ακριβά».
Οι ομορφιές του τόπου μας, είναι πλούσιες, σπάνιες και περιμένουν να τις ανακαλύψετε.
Αυτή άλλωστε, είναι και η γοητεία της περιπλάνησης.
Μπράβο στην ενέργεια αυτή του Συλλόγου να ανοίξει το μονοπάτι που πηγαίναμε για να ποτίσουμε τα περιβόλια μας. Μου θύμισε άλλες εποχές. Περιμένουμε και το μονοπάτι προς την Δεξαμενή.
Mπράβο και σε “σένα, που τις προάλλες το περπάτησες, μαζί με έξι (6) μικρά παιδιά, (Καλοκαιρινούς επισκέπτες στο χωριό μας), γεμίζοντας την ευαίσθητη ψυχή τους με εντυπώσεις, με αναμνήσεις και αγάπη για τη φύση και τη φυσική ζωή. Σίγουρα αυτή τη διαδρομή θα την επαναλάβουν ξανά και θα τη διαφημίσουν και σε άλλα παιδάκια, κατά τη διάρκεια της ζωής τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τον τόπο μας. Ο Ελβετός παιδαγωγός, δάσκαλος και συγγραφέας, Γιόχαν Πεσταλότσι, έλεγε, ενδιαφερόμενος για την σωστή παιδαγώγηση των παιδιών: «δώσε μου ένα παιδί, μέχρι την ηλικία των 7 ετών και ύστερα πάρτε το από κοντά μου» . Όλα, ή σχεδόν «όλα», έχουν γίνει μέχρι, ή κοντά, σε αυτή την ηλικία!!!