Οι φόβοι, των πιο απαισιόδοξων, ότι το φετινό άνυδρο Καλοκαίρι θα βλάψει την ελαιοπαραγωγή, τελικά δεν επαληθεύτηκαν, γεγονός που επιβεβαιώνει και τον στίχο του ποιητή: » Όπου κι αν λάχω κατοικία, δεν μ΄ απολείπουν οι καρποί…»

«Είμαι του ήλιου η θυγατέρα, η πιο απ’ όλες χαϊδευτή,

Χρόνια η αγάπη του πατέρα, σ’ αυτόν τον κόσμο με κρατεί.

Όσο να πέσω νεκρωμένη, Αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη……….

Όπου κι αν λάχω κατοικία, δε μ’ απολείπουν οι καρποί,

ως τα βαθειά μου γηρατεία, δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή.

Μ’ έχει ο Θεός ευλογημένη, κι είμαι γεμάτη προκοπή.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη……………

Εδώ στον ίσκιο μου αποκάτου, ήρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί

Κι ακούστήκ’ η γλυκιά λαλιά Του, λίγο προτού να σταυρωθεί.

Το δάκρυ του δροσιά αγιασμένη, έχει στη ρίζα μου χυθεί.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Και φως πραότατο χαρίζω, εγώ στην άγρια τη νυχτιά

Τον πλούτο πια δε τον φωτίζω, συ μ’ ευλογείς φτωχολογιά.

Κι αν απ’ τον άνθρωπο διωγμένη, φέγγω μπροστά στην Παναγιά.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη». [Κωστής Παλαμάς]

Το «κάλεσμα της Ελιάς», που συμβαίνει τέτοια εποχή στον τόπο μας, βρίσκει πάντα την καλύτερη ανταπόκριση από το εργατικό δυναμικό του χωριού μας, που σπεύδει για τη συλλογή του Ευλογημένου καρπού.

Μια πρωτόγνωρη συρροή ανθρώπων και οχημάτων παρατηρείται τούτο τον καιρό, στα χτήματα και τους αγροτικούς δρόμους  που κρατάει από τις πρώτες πρωινές ώρες, μέχρι αργά το βράδυ.

Ντόπιοι και απόδημοι, παιδιά, νέοι και ηλικιωμένοι, αποδεικνύουν εμπράκτως ότι εκτιμούν την σταθερή και πολύτιμη αξία του κύριου παραγόμενου προϊόντος του χωριού μας, του ελαιόλαδου, το οποίο είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο για τον άνθρωπο και στον τόπο μας η ποιότητά του είναι εξαιρετική, εξαιτίας του ορεινού και άνυδρου μέρους που καλλιεργείται η ελιά.

Σε χτήματα που ολοχρονίς άκουγες μόνο τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους, τώρα υπερισχύουν οι φωνές και τα γέλια των καλλιεργητών, ήχοι από βενζινοπρίονα που δουλεύουν ασταμάτητα και ο θόρυβος των αγροτικών αυτοκινήτων που μεταφέρουν εργάτες και ελαιόκαρπο μέχρι αργά το βράδυ.

Κι όσο για τον κάματο της ημέρας, αυτός απαλύνεται από κείνη την ψυχική ευεξία που προκαλεί η αίσθηση των παραφουσκωμένων τσουβαλιών, σε συνδυασμό με την ξωμαχιά και την επαφή με τα χρώματα του Φθινοπώρου.

Η «γιορτή» της ελιάς συνεχίζεται με εντατικό ρυθμό στον τόπο μας και θα συνεχιστεί για βδομάδες ακόμα, λόγω της ικανοποιητικής παραγωγής.

Καλή σοδειά σε όλους.