Μπορεί το Καλοκαίρι με το «βουητό του», τους επισκέπτες του, τα παρατεταμένα νυχτέρια και τις άλλες χάρες του, να αποτελεί πλέον παρελθόν, ωστόσο όμως ο καλός Θεός δεν ξεχνά το όμορφο χωριό μας.

Ως αντιστάθμισμα ήρθε το Φθινόπωρο, κι η φύση γέμισε από δεκάδες χρώματα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κίτρινο, κόκκινο, καφέ, πορτοκαλί…

Τι κρίμα που, μέσα από τούτες τις σελίδες, δεν μπορούμε να μεταδώσουμε πλήρως στους αναγνώστες, τις ομορφιές της καλύτερης εποχής του έτους.

Σίγουρα θα αδικηθούν, αν δεν ακούσουν το τιτίβισμα του κοκκινολαίμη, το σούρουπο, την ώρα που κουρνιάζει μέσα στα κίτρινα φυλλώματα.

Αν δε νιώσουν εκείνη τη μυρωδιά του χώματος, ανάκατη με βρόχινο νερό και σαπισμένα φύλλα.

Αν δεν αντικρίσουν τα κούμαρα που δροσοσταλάζουν.

Και την ομίχλη, που όταν βραδιάζει και χαμηλώνει απ΄ τα βουνά, γίνεται ένα με τ’ αχνισμένα φουγάρα των σπιτιών, βυθίζοντας στο πέπλο της όλο το χωριό.

Φθινόπωρο, μια γλυκιά μελαγχολία φωλιάζει στην ψυχή μας…!