Άργησε, αλλά τελικά … ήλθε. Σε θαμπώνει με την ομορφιά της και σου «μιλά» μόνο με το καθάριο, ανυπόκριτο βλέμμα της, χωρίς πολλά λόγια και παιδεμούς. Σε γεμίζει με αισιοδοξία, ελπίδα και ψυχική ανάταση. Η Άνοιξη εδώ και κάτι μέρες, ήλθε στο χωριό μας και κανείς δεν μπορεί ν΄ αντισταθεί στις πρωτόγνωρες προκλήσεις της.

Παγκόσμια ημέρα της γης σήμερα και αποφασίσαμε να ασχοληθούμε, με έναν, όχι και τόσο συμπαθή, φτερωτό μας φίλο. Έναν απ΄ αυτούς που κατοικούν στον τόπο μας. Την κίσσα.

Πιο λιτό και πιο μοναχικό, συγκριτικά με άλλες χρονιές ήταν το φετινό Πάσχα στο χωριό μας, εξαιτίας των μέτρων που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση του κορονοϊού. Πάσχα χωρίς την γνώριμη εκείνη κοσμοσυρροή και ψησταριές.

Ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αγίας Σοφίας, το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο του ενοριακού μας ναού και τα μέλη του Δ. Σ. του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, εύχονται σε όλους τους απανταχού ευρισκόμενους ΑγιαΣοφίτες: «Η Ανάσταση του Θεανθρώπου, να είναι μια Ανάσταση ελπίδας για όλους μας, για ένα κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο ειρηνικό, για ένα κόσμο πιο δημιουργικό και…

Τέτοιες μέρες, λίγο πριν το Πάσχα, συνήθιζαν να έρχονται στο χωριό για ολιγοήμερες διακοπές, οι «Αθηναίοι» κι άλλοι απόδημοι. Άλλοι με το τρένο από την Αθήνα και το Άργος, κι άλλοι με δικά τους αυτοκίνητα. Η παρουσία τους έδινε χαρούμενο τόνο στην καθημερινή ζωή, κι ακόμη περισσότερη ζωντάνια, αφού άνοιγαν πολλά σπίτια στο χωριό, που…

Συνεχίζεται η πρόοδος των εργασιών στην βοηθητική αίθουσα που ευρίσκεται πλησίον του ενοριακού μας Ναού (Αγίας Σοφίας).

Ένα ντοκιμαντέρ που, σαν Αρκάδες, αξίζει να παρακολουθήσουμε, είναι και το «ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ» του Φίλιππου Κουτσαφτή (φωτογραφία, κείμενα και σκηνοθεσία), το οποίο τιμήθηκε με το Βραβείο της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 17ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2015, ως η καλύτερη παραγωγή.

«Η ευτυχία, είναι συνήθως κάτι που θυμάσαι και δεν βιώνεις», υποστήριζε μετά παρρησίας κάποιος διανοούμενος.

Ζήτω η 25η Μαρτίου 1821. Ζήτω οι ήρωες (δείτε εδώ) της επανάστασης του 1821 Και σε αυτόν τον αγώνα θα βγούμε νικητές, με ελπίδα, αισιοδοξία, υπομονή και επιμονή.

Πριν από εκατό και πλέον χρόνια, εγκαταστάθηκε στο χωριό μας ένας δάσκαλος, ο Παναγιώτης Σωτηράκος, ο οποίος, αν και δεν ήταν πολύ σπουδαγμένος, έμαθε τα παιδιά του χωριού μας γράμματα και όχι μόνο. Τους μαλάκωσε τον ατίθασο και αγριωπό τους χαρακτήρα και  έπλασε κατάλληλα την ευαίσθητη ψυχή τους.