Προσφάτως και μετά από πρωτοβουλία του εκπροσώπου της Τοπικής μας Κοινότητας, κ. Χρήστου Ταλαγάνη και συντονισμό του ιδίου, υπάλληλοι του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, προέβησαν στο σχολαστικό καθαρισμό του εσωτερικού – έγκλειστου – χώρου της Πηγής απ΄ όπου υδρεύεται το χωριό μας, καθώς και στον καθαρισμό του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της δεξαμενής ύδρευσης και της δεξαμενής άρδευσης των περιβολιών του χωριού. Στην δεξαμενή άρδευσης, αποψιλώθηκε μεγάλος χώρος έξω απ΄αυτή από θάμνους και κλαδιά δένδρων, ώστε τα φύλλα να μην ρυπαίνουν και φράσσουν  τις υδρορροές.

Τα παραπάνω φυσικά και υλικά αγαθά του τόπου μας, πηγή και δεξαμενές, κυρίως όμως η πηγή του νερού, ήταν οι κύριοι παράγοντες που συντελούσαν, ανέκαθεν, στην ομαλή και απρόσκοπτη διαβίωση των κατοίκων του χωριού μας. Γι΄ αυτό και από όλους όσους κατά καιρό διετέλεσαν Πρόεδροι του χωριού μας, δίνονταν ιδιαίτερη βαρύτητα στον καθαρισμό τους, στην προστασία τους και στην αποτελεσματική χρήση και λειτουργία τους.

Και λίγα ιστορικά στοιχεία.

Η πηγή του χωριού μας, που ήταν η κύρια αιτία εγκατάστασης των πρώτων οικιστών, στην αρχή ήταν επιφανειακή και ανεκμετάλλευτη.  Άρχισε σιγά σιγά να βαθαίνει, μετά από επέμβαση των ΑγιαΣοφιτών, που εκδηλώθηκε με χρόνια και κοπιαστική εργασία, κατά την δεκαετία 1920. Κατά το τέλος αυτής της δεκαετίας, ο περιβάλλον χώρος της πηγής χτίστηκε για να μην καταρρεύσει και ο όλος χώρος περικλείστηκε με λιθοδομή και σιδερένια είσοδο για περισσότερη ασφάλεια.

Πολύ αργότερα, αρχές δεκαετίας 1950, όταν πρόεδρος στο χωριό μας ήταν ο Γεώργιος Βας. Σιαβελής, άρχισε να κατασκευάζεται το υδραγωγείο του χωριού μας, με προέκταση σωλήνων από την πηγή, που κατέληγαν στην σημερινή δεξαμενή ύδρευσης.

Η δεξαμενή ύδρευσης, κατασκευάστηκε το έτος 1954 από τον Καρατουλιάνο χτίστη και λιθοξόο, Κυριαζή Μπακούρη και άλλους ΑγιαΣοφίτες. Τότε, Πρόεδρος στο χωριό ήταν ο Βασίλειος Γ. Λυμπέρης.

Το εσωτερικό δίκτυο ύδρευσης του χωριού (από δεξαμενή προς οικίες), άρχισε να κατασκευάζεται το έτος 1959, επί Προεδρίας Βασιλείου Γ. Λυμπέρη και συνεχίστηκε τα επόμενα χρόνια, όταν Πρόεδρος στο χωριό ήταν ο Ανδρέας Βασ. Σιαβελής.

Τέλος, η δεξαμενή άρδευσης του χωριού μας, κατασκευάστηκε το έτος 1969 – 70, επί προεδρίας Ιωάννη Κ. Φαρμασώνη. Η παραπάνω δεξαμενή μαζί με τσιμεντένια αυλάκια, που ξεκινούσαν σε δύο σημεία απ΄ αυτή και προεκτείνονταν σε δύο, αντίστοιχες, κατευθύνσεις, προς τα Ρολλέϊκα, μήκους τριών (3) περίπου χιλιομέτρων, ήταν απαύγασμα σοφίας και ευρηματικότητας των Προεστών του χωριού μας. Με αυτό το ποτιστικό σύστημα, σε συνδυασμό με την επέμβαση ενός (παλαιότερα έμμισθου) υπάλληλου, του «Ποτιστή», ο οποίος κρατούσε τη σειρά του νερού και το χρόνο ποτίσματος, ποτίζονταν όλα τα κηπευτικά που ήταν φυτεμένα στα περιβόλια εκατέρωθεν της ρεματιάς.

Τα παραπάνω αγαθά, πηγή, δεξαμενές και «Ποτιστής», ήταν μόνο ένα μικρό μέρος του μόχθου και της σοφίας των παλαιοτέρων, που φανέρωνε τον αγώνα τους για την άρτια οργάνωση της κοινωνίας του τόπου μας.

Αυτά τα αγαθά, χρησιμοποιούν ακόμα οι σημερινοί κάτοικοι και οι επισκέπτες του χωριού μας. Και αν θέλουμε να απολαμβάνουμε τις ανέσεις και τη γαλήνια ζωή, που αυτά ακόμα μας προσφέρουν, τότε θα πρέπει να τα σεβόμαστε και να τα προσέχουμε.

Και να μην επεμβαίνει ο καθένας αυθαίρετα και κατά την κρίση του σε αυτά, παρά μόνο οι εκάστοτε αρμόδιοι, αυτοί που ξέρουν και έχουν την ευθύνη.