Τρύγος στην Αγία Σοφία
Τρύγος, κάτω απ΄ τον καυτό φθινοπωρινό ήλιο.
Σκύψιμο και ψάξιμο καλά στα κούτσουρα, να μη μείνει ούτε ένα σταφύλι. Τα κοφίνια γεμίζουν το ένα πίσω απ΄το άλλο. Και οι τρυγητές χαρούμενοι, απ΄ την πλούσια σοδειά της γης της ευλογημένης.
Γέλια και φωνές, αντηχούν στου «Χούζαρη», τη «Φλέβα», το «Λούρο» και αλλού.
«Τρυγήτρες ροδομάγουλες – περδικοπερπατούσες, με τις μαντήλες στα μαλλιά, τις καφετιές τις άσπρες, τρυγήτρες περδικόστηθες, αφέντρες και κυράδες, γλεντάτε τη δουλειά…Λαλάτε και τρυγάτε το όμορφό μου αμπέλι, ψάξτε τα κούτσουρα καλά, γεμίστε το κοφίνι, τσαμπί να μη τους μείνει.»
Παραδίπλα, στο πυκνό δάσος, δεκάδες μάτια κρυφοκοιτάζουν.
Κίσσες, μελισσουργοί, κοτσύφια, κουνάβια, αλεπούδες και μικροί ζημιάρηδες αγριόχοιροι… Απορούν με την οχλαγωγία που προκαλούν οι «ξενόφερτοι» τρυγητές, που ξαφνικά έγιναν μισιακάρηδες στο καθημερινό τους γεύμα.
Μετά το μεσημεριανό κολατσιό, ευκαιρία από τους μεγαλύτερους, για το ψάξιμο καμιάς λαγοφωλιάς στα κούτσουρα στην άκρη…..!
Οι παραπάνω εικόνες ενθουσιάζουν τους νεώτερους, αλλά προκαλούν αισθήματα βασανιστικής νοσταλγίας στους γεροντότερους, που εξαναγκαστικά θυμούνται εκείνους τους τρύγους που κράταγαν εβδομάδες ολόκληρες
Θυμούνται το κουβαλητό των σταφυλιών μέσα στις βούτες με τα ζώα. Το πλύσιμο των πέτρινων λινών και βαγενιών με σαρώματα και αρωματικά βότανα. Το μεθυστικό άρωμα του μούστου, που διαχέονταν σε κάθε γειτονιά….. Τη μουσταλευριά και το πετιμέζι…
Το «πανηγύρι» του Τρύγου, κράτησε λίγο φέτος στο χωριό μας.
Ωστόσο όμως, ήταν αρκετό για να ευχαριστήσει τους λιγοστούς παραγωγούς, να ταξιδέψει στο όμορφο παρελθόν τους γεροντότερους και να δείξει στους νεώτερους, εκείνον τον ξεχωριστό, τον αυθεντικό, τον δημιουργικό τρόπο «διασκέδασης» που ζούσαν οι παλιότεροι.
Μόνο στους γεροντότερους, εκεί στο βάθος του βλέμματος, διέκρινε κανείς μια μελαγχολία, κι ας ήταν η σοδειά ικανοποιητική.
Ποιος ξέρει άραγε γιατί…
Κάποτε στην ΑγιαΣοφιά…!
Καλά κρασιά ! και Καλόπιοτα!
Υπέροχο κείμενο!!! Η περιγραφή και η εικόνα μαζί ήταν τόσο ζωντανές που μου έφεραν στο νου γλυκές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία!
Συγχαρητήρια και για το ότι παρουσιάζετε με ενθουσιασμό αυτό το θησαυρό ζωής στα νέα παιδιά!!!
Ο τρύγος των σταφυλιών ήταν ανέκαθεν ένα μεγάλο πανηγύρι.Τα τσαμπιά κατέληξαν και πάλι στους ληνούς, πατήθηκαν,στύφτηκαν στην τσιπουριά και το ευλογημένο από το Μεγαλοδύναμο γλεύκος βγήκε από τα πολίμια και γέμισε τα βαγένια.Τώρα σιγοβράζουν τα κρασιά με ανοιχτές ακόμα τις σιφουνιές των βαγενιών, αφού μετρήθηκαν πρώτα με τα γραδόμετρα. Η μουσταλευριά ήδη ξεραίνεται στον ήλιο πάνω στα σανίδια για να αποτελέσει το γλύκισμα του χειμώνα. Σε λίγο καιρό, μόλις σταματήσει το βράσιμο του μούστου, θα ταπωθούν τα βαγένια και θα τσουγκρίσουν τα πρώτα ποτήρια με το φρέσκο κρασί.Στο χωριό μου όλα τα παραπάνω έμειναν γλυκιές αναμνήσεις, αφού τώρα πια όλοι οι απέραντοι αμπελώνες του έγιναν λιοστάσια. Καλά κρασιά,καλή σοδειά και καλόπιοτα!!!!!!!!!