Μπορεί το Καλοκαίρι με το «βουητό του», τους επισκέπτες του, τα παρατεταμένα νυχτέρια και τις άλλες χάρες του, να αποτελεί πλέον παρελθόν, ωστόσο όμως ο καλός Θεός δεν ξεχνά το όμορφο χωριό μας. Ως αντιστάθμισμα ήρθε το Φθινόπωρο, κι η φύση γέμισε από δεκάδες χρώματα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Κίτρινο, κόκκινο, καφέ, πορτοκαλί…

Η Καστάνιτσα είναι σήμερα γνωστή στους περισσότερους για το απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς  τοπίο του χωριού και του δάσους που το περιβάλλει, καθώς και για τη γιορτή του Κάστανου που πραγματοποιείται εκεί τα τελευταία τριάντα (30) περίπου χρόνια. Αυτός άλλωστε ήταν κι ο λόγος, της πιο πρόσφατης επίσκεψής μας στο χωριό.

Μέσα σε ένα έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, πραγματοποιήθηκε σήμερα (3 Νοεμβρίου), η μεταφορά της εικόνας του Αϊ Γιώργη των Δολιανών από τα Πάνω στα Κάτω Δολιανά, με τη συμμετοχή εκατοντάδων προσκυνητών κάθε ηλικίας, κυρίως όμως νέων ανθρώπων.

Μέσα σε ένα έντονα φθινοπωρινό σκηνικό, εορτάστηκε φέτος η εορτή των Αγίων Αναργύρων στο ομώνυμο ξωκλήσι του χωριού μας (Αγία Σοφία) στην οποία συμμετείχαν προσκυνητές και από τη γύρω περιοχή, κυρίως οι πιο παραδοσιακοί και οι πιο φυσιολάτρες, αυτοί δηλαδή που εδώ και χρόνια, δίνουν πνοή και ζωντάνια στον τόπο μας.

Μετά το πέρας της θείας Λειτουργίας, κατά την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιερέας του χωριού, με ύφος ευλαβικό και λυπημένο, μνημόνευσε από την Ωραία Πύλη του Ιερού Βήματος: «Υπέρ αιωνίας μνήμης και μακαρίας αναπαύσεως, πάντων των εν τοις Ιεροίς ημών αγώσιν, υπέρ πίστεως και πατρίδος αγωνισαμένων και πεσόντων ……. και των εν αιχμαλωσία και εξορία τελειωθέντων…»,…

Λιγότερο ποθητό εφέτος, συγκριτικά με άλλες χρονιές, ήταν το καλοκαιράκι που συνήθως επικρατεί τις μέρες της εορτής του Αγίου Δημητρίου. Οι υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και η παρατεταμένη ανομβρία που επικρατούν από καιρό, το «εξαφάνισαν».

Πιο εύκολη καθίσταται πλέον η διάβαση πεζών και οχημάτων στο ανατολικό μέρος της ομορφότερης συνοικίας του χωριού μας, τα Ρολλέϊκα. Ο λόγος, είναι η τσιμεντόστρωση οδοστρώματος, σε μήκος 50 περίπου μέτρων, στην παραπάνω περιοχή, που πραγματοποιήθηκε προσφάτως από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, μετά από πρόταση του Προέδρου της Κοινότητας, κ. Χρήστου Ταλαγάνη.

Ο Γεώργιος Σταύρου Σιαβελής – Σταυράκο τον αποκαλούσαν οι ΑγιαΣοφίτες – εκτός από μυλωνάς, ήταν κι ένας απ’ τους «ποτιστές» του χωριού μας, ίσως ο καλύτερος. Παλαιότερα είχε διατελέσει και Αγροφύλακας στο χωριό, αλλά σαν υδρονομέας (ποτιστής) είχε αφήσει όνομα.

Δεν κρύβουν φθόνο, ζήλια και κακία στην ψυχή τους. Δεν υποκρίνονται, δεν προδίδουν, δεν επιβουλεύονται, ούτε χαίρονται με το κακό του άλλου. Αντιθέτως αγαπούν, συμπονούν, δείχνουν γενναιότητα, αφοσίωση και πίστη ανάμεσά τους και ανάμεσα στους ανθρώπους.

Ο καταπράσινος ανθισμένος κισσός, έχει σφιχταγκαλιάσει τους τοίχους τους παλαιού ερειπωμένου σπιτιού, λες και καταβάλει ύστατες προσπάθειες για να τους συγκρατήσει, ώστε να μην καταρρεύσουν, εν αντιθέσει με την υπόλοιπη κατασκευή. Την κεραμοσκεπή, τα πατώματα, το φούρνο, τη λόντζα, που έχουν γίνει ερείπια και χώμα προ πολλού.