Εφέτος, πέρα στο μικρό χωριό της Ντουμινάς (Βαθειά λέγεται σήμερα), στην καθιερωμένη μάχη που δίνει τέτοια μέρα, ο χρόνος με τους ανθρώπους, νίκησε ο χρόνος.

Η αγωνία και η λαχτάρα ενός δάσκαλου της παλιάς εποχής,  για την αποπεράτωση (και την έγκαιρη κάλυψη των βασικών λειτουργικών αναγκών) του Δημοτικού μας Σχολείου στο οποίο εδίδασκε, εκδηλώνεται μεταξύ άλλων, μέσα από το περιεχόμενο μιας επιστολής την οποία είχε αποστείλει σε κάποιο απόδημο ΑγιαΣοφίτη, ευκατάστατο «Μπρούκλη» του εξωτερικού.

Απεβίωσε στην Αθήνα, όπου και διέμενε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του, ο Σοφιανός Λαμπίρης, ετών 98. Ήταν γιος του Δημητρίου Λαμπίρη, που είχε το παρωνύμιο «Καρλής» και της Στυλιανής. Είχε γεννηθεί και είχε περάσει τα πρώτα ευαίσθητα χρόνια της ζωής του στην Αγία Σοφία.

Εκείνο το μικρό γραφικό ξωκλήσι, που διακρίνεται σαν μια λευκή κουκίδα, Β. Δ. του χωριού μας και είναι αφιερωμένο στη μνήμη των Αγίων Δέκα, αλλά και στην «Ανάληψη του Κυρίου», είχε σήμερα την τιμητική του, λόγω της  ομώνυμης εορτής (Αναλήψεως του Κυρίου).

Πωλείται στο χωριό μας, παλαιά πέτρινη οικία, μετά υπογείου, εμβαδού 75 τ. μ., η οποία απέχει εκατό (100) περίπου μέτρα από την πλατεία του χωριού, με απεριόριστη θέα προς την κεντρική ρεματιά.

Εν όψει της περιόδου του καλοκαιριού από τους ανθρώπους του Δ. Σ. του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, έγινε καθαρισμός της πέτρινης Βρύσης στη ρεματιά και των εξωτερικών χώρων των πηγών της «Μάνας» και του Πηγαδακίου.

Πέραν των γνωστών και ένας ακόμη Άγιος θα εορτάζεται στο χωριό μας, με την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια.

Από τον Πρόεδρο της Κοινότητας, τον Αντιπρόεδρο του Πολιτιστικού μας Συλλόγου και άλλους ΑγιαΣοφίτες, καθαρίστηκε προσφάτως ο προαύλιος χώρος του Δημοτικού μας Σχολείου, με αποψίλωση χορταριών, θάμνων, άδειασμα κάδου απορριμμάτων, συλλογή σκουπιδιών κ.α., έτσι ώστε η παραμονή των επισκεπτών, ενόψει καλοκαιρινής περιόδου, να είναι ευχάριστη και γαλήνια.

Ένα μεγάλο κεφάλαιο της ιστορίας της Αγίας Σοφίας, καταλαμβάνει και η δράση της τετραμελούς «ορχήστρας» του χωριού μας.

Άργησε, αλλά τελικά … ήλθε. Σε θαμπώνει με την ομορφιά της και σου «μιλά» μόνο με το καθάριο, ανυπόκριτο βλέμμα της, χωρίς πολλά λόγια και παιδεμούς. Σε γεμίζει με αισιοδοξία, ελπίδα και ψυχική ανάταση. Η Άνοιξη εδώ και κάτι μέρες, ήλθε στο χωριό μας και κανείς δεν μπορεί ν΄ αντισταθεί στις πρωτόγνωρες προκλήσεις της.