Αγία Σοφία Blog

«εβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά, ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» Κατά Ματθαίον στ΄26 Μια Παπαδίτσα, ή Καλόγερος, ή και Στεφανίδα όπως αποκαλείται στη ντοπιολαλιά μας, τις τελευταίες ημέρες συχνάζει στο Κοιμητήριο του χωριού, άλλοτε τιτιβίζοντας κι άλλοτε…

Μία εντελώς λιτή και συνοπτική αναφορά, που αφορά τα αξιοθέατα κ.α. στοιχεία του τόπου μας, απέστειλε ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, σε αρμόδιο υπάλληλο του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, προκειμένου τα στοιχεία αυτά, συμπεριληφθούν σε ένα Ταξιδιωτικό οδηγό, που θα καταρτίσει ο Δήμος, σε συνεργασία με τουριστικό φορέα της περιοχής.

Εδώ και αρκετές ημέρες, έχει ανθίσει η πιο πρώιμη Αμυγδαλιά του χωριού μας, αυτή που βρίσκεται στο παλιό Μερεντιτέϊκο σπίτι, σκορπίζοντας ευχάριστη διάθεση παντού, σε ζώα και ανθρώπους. Οι μέλισσες περιφέρονται και βουίζουν επάνω της σαν τρελές και οι λίγοι διαβάτες που περνούν από κοντά της, κρυφογελούν γεμάτοι αισιοδοξία.

Απ΄ το Καλοκαίρι, οι γεροντότεροι του χωριού, είχαν προβλέψει την επικρατούσα βαρυχειμωνιά. Οι βελανιδιές και η μεγάλη ποσότητα καρπών που είχαν θρέψει επάνω τους,  ήταν ένα απ΄ τα πολλά ενδεικτικά σημάδια που παρατήρησαν. Η μητέρα φύση, είχε κι αυτή προβλέψει ότι ο Χειμώνας θα ΄τανε βαρύς,

Οι ρεματιές και κυρίως η κεντρική ρεματιά του χωριού, ήταν η κύρια αιτία για την εγκατάσταση των πρώτων οικιστών στο χωριό μας, πριν από 150 περίπου χρόνια. Το ποτάμι που ρέει μέσα σε αυτή, προσέφερε και προσφέρει ζωή σε τούτον τον τόπο. Απαράμιλλη  ομορφιά, αλλά κυρίως νερό για την ύδρευση του χωριού, για την άρδευση…

Θλίψη και νοσταλγία, αντί ευχαρίστηση, προσέφερε το θέαμα των ώριμων ροδιών που κρέμονταν απ΄τα δένδρα, τα οποία αντικρίσαμε κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα, στη διάρκεια ενός περιπάτου στα περιβόλια, κατά μήκος της ρεματιάς. Απομεινάρια … μιας άλλης νοσταλγικής εποχής, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς.

Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και χωρίς προβλήματα, βυζαίνει τούτην ώρα, η γενέθλια γη των προγόνων μας, τα πρώτα βρόχινα νερά του Φθινοπώρου, που τα περίμενε ως «Μάνα εξ ουρανού» Τα νέα είναι συνταρακτικά…! Ήλθε το Φθινόπωρο, κι όλα γίνονται πιο όμορφα στον τόπο μας.

Καλοκαίρι στις αυλές, στα σπίτια μας, στις γειτονιές. Ήλιος, φως, φύση καταπράσινη, φωνές παιδιών, επισκέπτες, απόλυτη αίσθηση ελευθερίας και ξενοιασιάς. Πρωινό ξύπνημα, με συντροφιά το δροσερό αγέρι να χαϊδεύει το γυμνό κορμί. Περίπατοι στη ρεματιά, τα δάση και τις βαθύσκιωτες λαγκαδιές, κι αμέτρητα νυχτέρια στις αυλές,

Σημαντικό μέρος της ιστορίας του χωριού μας, βρίσκεται κρυμμένο ανάμεσα στις πυκνές φυλλωσιές της ρεματιάς, που σχηματίζουν τα πανύψηλα πλατάνια, οι λεύκες και οι βελανιδιές, που φύονται εκατοντάδες χρόνια τώρα, ανάμεσα σε αυτή και τα διπλανά, άλλοτε εύφορα, περιβόλια. Εκεί όπου υπάρχουν οι Βρύσες, η πηγής της Μάνας, τα ερείπια των νερόμυλων και τα, πολυσύχναστα σε…

Κάθε δρασκελιά, ανάμεσα και κάτω απ΄τις πανύψηλες Βελανιδιές, Πλατάνια και Αριές, σκόρπιζε στον αέρα μυρωδιές από θυμάρι, θρούμπι κι αγριορίγανη Ένας κότσυφας, που μας κρυφοκοίταζε μέσα απ΄τα κλαδιά ενός κέδρου, κελαηδούσε, χοροπηδώντας ρυθμικά. Σταμάτησε ξαφνικά τη λαλιά κι άλλαξε κλαδί, δίνοντας φωνή και σ΄ άλλα μικροπούλια