Αγία Σοφία Blog

Λιγότερο ποθητό εφέτος, συγκριτικά με άλλες χρονιές, ήταν το καλοκαιράκι που συνήθως επικρατεί τις μέρες της εορτής του Αγίου Δημητρίου. Οι υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες και η παρατεταμένη ανομβρία που επικρατούν από καιρό, το «εξαφάνισαν».

Εικόνες απ΄ την ιστορία της παλιάς ΑγιαΣοφιάς, εκτυλίσσονταν μπροστά μας, κατά τη διάνοιξη ενός ακόμα μονοπατιού για πεζοπορία, που πραγματοποιήσαμε προσφάτως με πρωτοβουλία του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, με σκοπό την ανάδειξη του φυσικού μας πλούτου, την αναψυχή των περιπατητών, αλλά και τη διατήρηση της ιστορίας του τόπου μας.

Άργησε, αλλά τελικά … ήλθε. Σε θαμπώνει με την ομορφιά της και σου «μιλά», μόνο με το καθάριο, ανυπόκριτο βλέμμα της, χωρίς πολλά λόγια και παιδεμούς. Σε γεμίζει με αισιοδοξία, ελπίδα και ψυχική ανάταση. Η Άνοιξη εδώ και κάτι μέρες, ήλθε στο χωριό μας

Εκεί που κάποτε  χτυπούσε η καρδιά του χωριού, εκεί που οι φωνές τα γέλια και η βουή των μαθητών, έσειαν από άκρη σε άκρη όλο το χωριό, γεμίζοντας με αισιοδοξία και όνειρα τους κατοίκους, εκεί σε αυτό το μέρος, σήμερα επικρατεί απόλυτη σιωπή.

«εβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν, ουδέ θερίζουσιν, ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά, ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών;» Κατά Ματθαίον στ΄26 Μια Παπαδίτσα, ή Καλόγερος, ή και Στεφανίδα όπως αποκαλείται στη ντοπιολαλιά μας, τις τελευταίες ημέρες συχνάζει στο Κοιμητήριο του χωριού, άλλοτε τιτιβίζοντας κι άλλοτε…

Μία εντελώς λιτή και συνοπτική αναφορά, που αφορά τα αξιοθέατα κ.α. στοιχεία του τόπου μας, απέστειλε ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού, σε αρμόδιο υπάλληλο του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, προκειμένου τα στοιχεία αυτά, συμπεριληφθούν σε ένα Ταξιδιωτικό οδηγό, που θα καταρτίσει ο Δήμος, σε συνεργασία με τουριστικό φορέα της περιοχής.

Εδώ και αρκετές ημέρες, έχει ανθίσει η πιο πρώιμη Αμυγδαλιά του χωριού μας, αυτή που βρίσκεται στο παλιό Μερεντιτέϊκο σπίτι, σκορπίζοντας ευχάριστη διάθεση παντού, σε ζώα και ανθρώπους. Οι μέλισσες περιφέρονται και βουίζουν επάνω της σαν τρελές και οι λίγοι διαβάτες που περνούν από κοντά της, κρυφογελούν γεμάτοι αισιοδοξία.

Απ΄ το Καλοκαίρι, οι γεροντότεροι του χωριού, είχαν προβλέψει την επικρατούσα βαρυχειμωνιά. Οι βελανιδιές και η μεγάλη ποσότητα καρπών που είχαν θρέψει επάνω τους,  ήταν ένα απ΄ τα πολλά ενδεικτικά σημάδια που παρατήρησαν. Η μητέρα φύση, είχε κι αυτή προβλέψει ότι ο Χειμώνας θα ΄τανε βαρύς,

Οι ρεματιές και κυρίως η κεντρική ρεματιά του χωριού, ήταν η κύρια αιτία για την εγκατάσταση των πρώτων οικιστών στο χωριό μας, πριν από 150 περίπου χρόνια. Το ποτάμι που ρέει μέσα σε αυτή, προσέφερε και προσφέρει ζωή σε τούτον τον τόπο. Απαράμιλλη  ομορφιά, αλλά κυρίως νερό για την ύδρευση του χωριού, για την άρδευση…

Θλίψη και νοσταλγία, αντί ευχαρίστηση, προσέφερε το θέαμα των ώριμων ροδιών που κρέμονταν απ΄τα δένδρα, τα οποία αντικρίσαμε κάποιο φθινοπωρινό απόγευμα, στη διάρκεια ενός περιπάτου στα περιβόλια, κατά μήκος της ρεματιάς. Απομεινάρια … μιας άλλης νοσταλγικής εποχής, θα μπορούσε να τα χαρακτηρίσει κανείς.