Oυδεμία πληκτική διάθεση, φαίνεται να ταλαιπωρεί  τους  κατοίκους του χωριού μας,  μετά και από τον περιορισμό στις κινήσεις, που επέβαλε προσφάτως η Πολιτεία, ως ένα από τα εφαρμόσιμα μέτρα για την καταπολέμηση του κορονοϊού.

Απεβίωσε στην Αθήνα  την 22 Φεβρουαρίου 2021,  μετά από ασθένεια, ο Μαρίνος Κουλούρης του Γεωργίου και της Γεωργίας, ετών 64.

Σαν πήγε στην Αμερική, εγύριζε ο νους του πίσω, καθημερινή και Κυριακή Σαν άρχιζε να γράψει γράμμα, – «καλή μου μάνα κι αδελφή …» – εκεί τον έπιανε το κλάμα.

Με το που μίσιασε ο Φλεβάρης, έδειξε τελικά τα “δόντια του” στις ανεμώνες, τα ζουμπούλια και τις ανθισμένες αμυγδαλιές, λες και θύμωσε μαζί τους που βιάστηκαν να τον αγνοήσουν και να προμηνύσουν τον ερχομό της Άνοιξης.

To διήγημα – χρονογράφημα που ακολουθεί, γράφηκε από τον ΑγιαΣοφίτη δάσκαλο Παναγιώτη Καραζάνο του Γεωργίου (αδελφό του Επιθεωρητή), πριν από εκατό (100) περίπου χρόνια. Πρωταγωνιστής στο κατωτέρω διήγημα, είναι ο Γεώργιος Καραζάνος (μπάρμπα Γιώργης), πατέρας του συγγραφέα.

Φύτρωσαν πριν από λίγες ημέρες, σε προσηλιακό κι απάνεμο χωράφι, πλάι σε μια μικρή αγριελιά, πάνω απ΄ τον παλιό Σημαδέικο μύλο, δίπλα στα Μπακουρέικα σπίτια, κάτω απ΄ το ερειπωμένο σπίτι του «Κυριάκου». Μαζί με αρκετές  άλλες γύρω τους, στολίζουν την πλάση του Θεού και προκαλούν ευφορία στους λιγοστούς περιπατητές.

Την 1η Φεβρουαρίου, η εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Τρύφωνα, ο οποίος έχει καθιερωθεί να είναι ο προστάτης των αμπελουργών και γενικά της γεωργίας.

Ο πρόσφατος χιονιάς πέρασε, κι ο καθένας μας τον απόλαυσε με τον δικό του τρόπο, αποκομίζοντας αναρίθμητες εντυπώσεις και συναισθήματα. Απόντες, μόνο οι απόδημοι.

Επειδή, από τα μέχρι στιγμή στοιχεία (λήψη μέτρων από την Πολιτεία), δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, κατά την οποία τα μέλη μας συνηθίζουν να καταβάλουν την ετήσια συνδρομή τους, παρακαλούνται τα μέλη μας να καταβάλουν τις τρέχουσες ετήσιες συνδρομές τους, ή  τυχόν οφειλόμενες προηγούμενων ετών στον…

Πέρασε καιρός από τότε που σταμάτησε το λιομάζωμα στον τόπο μας και οι χωριανοί απολαμβάνουν τους μόχθους τους, εν μέσω αναμνήσεων από περασμένα χρόνια, ειδικά την παρούσα χρονική περίοδο, όπου επικρατεί η συνήθης βασανιστική μονάξια του χειμώνα.