Με μουσική, χορό και φαγοπότι, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και τη θέα του «Καλολόγου» που έκαιγε στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου, τριζοβολώντας και φωτίζοντας τα χαρούμενα πρόσωπα των επισκεπτών, γιόρτασαν οι ΑγιαΣοφίτες τις Απόκριες στον τόπο τους.

Έντονη επισκεψιμότητα παρατηρήθηκε σήμερα (17 Φεβρουαρίου) στον ενοριακό μας ναό. Το απόγευμα, παραμονή ΨυχοΣάββατου, οι ΑγιαΣοφίτες θυμήθηκαν αυτούς που λείπουν, με τον τρόπο που επιτάσσει το τελετουργικό της Εκκλησίας μας.

Τα πουλιά στέκουν ανήμπορα στο κρύο, με μερικά απ΄ αυτά  να προσπαθούν να φουσκώσουν το φτέρωμά τους, ως μοναδικό όπλο αντίστασης στο χιονιά. Δένδρα με γυμνά κλαδιά και τα φύλλα να σαπίζουν πεσμένα στο έδαφος.

Στις 2 Φεβρουαρίου, εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, εορτάζει και ο Ιερός Ναός της Πλατάνας Κυνουρίας, της Ενορίας εκείνης στην οποία ασκεί τα ιερατικά του καθήκοντα, ως εφημέριος, ο ιερέας του χωριού μας, παπαΚώστας Λαμπίρης.

Ο Γιώργος Παντελόπουλος, ο σύζυγος της Δήμητρας Π. Ρούνη, δεν είχε γεννηθεί στην Αγία Σοφία, αλλά με την εν γένει συμπεριφορά του και γενικά με τις εκδηλώσεις του στο χωριό μας, έδειχνε πολλές φορές, περισσότερο «ΑγιαΣοφίτης», κι από τους γέννημα θρέμμα ΑγιαΣοφίτες.

Κάθε επισκέπτης είναι ευπρόσδεκτος στα σπίτια μας, ειδικά τούτη την περίοδο, που επικρατεί η ερημιά του Χειμώνα. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται για τους μικρούς φτερωτούς μας φίλους, τα τσιροπούλια. Η πολύτιμη συνταγή για να πυκνώσουν τις επισκέψεις τους,

Ο Χιονιάς πέρασε και ευτυχώς στο χωριό μας δεν προκάλεσε προβλήματα, παρά μόνο ευχάριστη ατμόσφαιρα, νοσταλγικές αναμνήσεις και κυρίως συγκίνηση, ιδιαίτερα σε ορισμένους, που είχαν τη δυνατότητα να απολαύσουν με τις αισθήσεις τους το θεόσταλτο αυτό δώρο.

Εκείνα τα χιόνια των αλησμόνητων παιδικών τους χρόνων, θυμήθηκαν σήμερα το πρωί οι ΑγιαΣοφίτες, όταν αντίκρισαν χιόνι, ύψους περίπου 25 εκατοστών, να έχει καλύψει τα πάντα. Το πάλευκο απαλό σκουφάκι

Μέσα στο έντονα χειμωνιάτικο και παγερό σκηνικό της εποχής, η τελετή της κοπής της Βασιλόπιτας του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, που έγινε την 08 Ιανουαρίου στο Δημ. Σχολείο του χωριού, ήταν ότι έπρεπε για να «ζεστάνει» τις καρδιές των ΑγιαΣοφιτών και να αναπτερώσει τις ελπίδες μικρών και μεγάλων, για το μέλλον του τόπου μας.

Άμισθοι εργάτες, ακούραστοι δουλευτές, υποδειγματικοί νοικοκυραίοι, με ανεπτυγμένο το ένστικτο της ανιδιοτελούς προσφοράς, που έγκειται στη χαρά που νιώθει κανείς όταν προσφέρει, σύμφωνα και με τη διδασκαλία των αρχαίων φιλοσόφων, των Πατέρων της Εκκλησίας μας, αλλά και σημερινών διακεκριμένων ψυχολόγων και κοινωνιολόγων, με γνώμονα την πρόοδο της κοινωνίας. Ποιοι  είναι αυτοί για τον τόπο μας;