Οι φόβοι, των πιο απαισιόδοξων, ότι το φετινό άνυδρο Καλοκαίρι θα βλάψει την ελαιοπαραγωγή, τελικά δεν επαληθεύτηκαν, γεγονός που επιβεβαιώνει και τον στίχο του ποιητή: » Όπου κι αν λάχω κατοικία, δεν μ΄ απολείπουν οι καρποί…»

«Μήτε τόπο ποταμού, μήτε δίκιο ορφανού», λέει ο θυμόσοφος λαός. Με ιδιαίτερη ευχαρίστηση και χωρίς προβλήματα, βυζαίνει τούτο τον καιρό, η γενέθλια γη των προγόνων μας, τα πρώτα βρόχινα νερά του φθινοπώρου, που τα περίμενε ως «Μάνα εξ ουρανού» Ήλθε το Φθινόπωρο, κι όλα γίνονται πιο όμορφα στον τόπο μας.

Μέσα σε ένα έντονα φορτισμένο συγκινησιακά κλίμα, πραγματοποιήθηκε σήμερα (5 Νοεμβρίου), η μεταφορά της εικόνας του Αϊ Γιώργη των Δολιανών από τα Πάνω στα Κάτω Δολιανά, με τη συμμετοχή εκατοντάδων προσκυνητών κάθε ηλικίας, κυρίως όμως νέων ανθρώπων.

Η σιγανή φθινοπωρινή βροχή, που είχε πέσει από νωρίς, έκανε τη μυρωδιά του πεύκου να είναι πιο έντονη στην περιοχή και οι στρωμένες στο έδαφος πευκοβελόνες, να είναι πιο κόκκινες και πιο γυαλιστερές.

(αναδημοσίευση από Οκτ. 2014) 28η Οκτωβρίου 1940, ώρα 04.45. Μετά την απόρριψη του Ιταλικού τελεσιγράφου από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος Ιωάννη Μεταξά, ο Διοικητής της 8ης Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο, Υποστράτηγος  Χαράλαμπος Κατσιμήτρος, εξέδωσε την παρακάτω λακωνική διαταγή προς τις μονάδες της Μεραρχίας του.

Είναι φορές που η μνήμη των ανθρώπων δεν απαγκιστρώνεται εύκολα από τα παλιά. Ίσως επειδή γοητεύεται από κείνες τις αλησμόνητες εποχές, τότε που η κοινωνία ήταν πιο ζωντανή και πιο όμορφη. Ίσως όμως και επειδή σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, έχει ανάγκη από εκείνους τους ανθρώπους, που με την συμπεριφορά τους και τη δράση…

Το Δ. Σ. του Πολιτιστικού μας Συλλόγου, εκφράζει τις ευχαριστίες του στον Κων/νο Γ. Λαμπίρη (γιο του Τασσάκου), τον Ιωάννη Γ. Ρούνη και τον Αντώνιο Ι. Ρόλλα (γιο του Καραζή), για την οικονομική βοήθεια που προσέφεραν προσφάτως στο Σύλλογό μας.

Το καλοκαίρι είναι πλέον παρελθόν στον τόπο μας, το ίδιο και η κίνηση επισκεπτών, καθώς και τα πανηγύρια, με την κοσμοσυρροή, τα φαγοπότια και τα μεταμεσονύχτια γλέντια. Έφυγαν και λιγοστοί επισκέπτες και το χωριό έμεινε πάλι στη μονάξια του.

Απεβίωσε στο Βραχάτι Κορινθίας, όπου και διέμενε, σε ηλικία 87 ετών, η Αναστασία (Σία) ΣΩΤΗΡΑΚΟΥ. 

Τρύγος, κάτω απ΄ το γλυκό φθινοπωρινό ήλιο. Σκύψιμο και ψάξιμο καλά στα κούτσουρα, να μη μείνει κανένα σταφύλι. Τα κοφίνια γεμίζουν το ένα πίσω απ΄ το άλλο. Και οι τρυγητές χαρούμενοι, απ΄ την πλούσια σοδειά της γης της ευλογημένης.