Το καλοκαίρι είναι πλέον παρελθόν στον τόπο μας, το ίδιο και η κίνηση επισκεπτών, καθώς και τα πανηγύρια, με την κοσμοσυρροή, τα φαγοπότια και τα μεταμεσονύχτια γλέντια. Έφυγαν και λιγοστοί επισκέπτες και το χωριό έμεινε πάλι στη μονάξια του.

Απεβίωσε στο Βραχάτι Κορινθίας, όπου και διέμενε, σε ηλικία 87 ετών, η Αναστασία (Σία) ΣΩΤΗΡΑΚΟΥ. 

Τρύγος, κάτω απ΄ το γλυκό φθινοπωρινό ήλιο. Σκύψιμο και ψάξιμο καλά στα κούτσουρα, να μη μείνει κανένα σταφύλι. Τα κοφίνια γεμίζουν το ένα πίσω απ΄ το άλλο. Και οι τρυγητές χαρούμενοι, απ΄ την πλούσια σοδειά της γης της ευλογημένης.

Αυτό που δεν κατάφερε κανείς έως τώρα στον τόπο μας, το κατάφερε η Προστάτιδα του χωριού μας. «Ένωσε» τους ΑγιαΣοφίτες, κάτω υπό την σκέπη (και τον περιβάλλοντα χώρο) του Ενοριακού μας Ναού, παραμονή και ανήμερα της Εορτής. Σαν τη σπλαχνική μητέρα, που έχει επίγνωση του σκοπού της και νοιάζεται για τα «παιδιά της»…..!

Δραγούνι. Μικρός οικισμός – τοποθεσία, που βρίσκεται 5 χιλιόμετρα Ν. Δ. του χωριού μας (Αγία Σοφία Κυνουρίας),  σε υψόμετρο 1200 περίπου μέτρων. Ανήκει στην Τ. Κ. Μεσσοραχίου. Σημαντικός οδικός κόμβος, «πέρασμα» και σταυροδρόμι παλαιών ημιονικών δρόμων, ιδίως τα παλαιότερα χρόνια.

«΄Εφυγε» σήμερα (04 Σεπτεμβρίου) από κοντά μας, σε ηλικία 84 ετών, στο Γηροκομείο Τρίπολης, όπου φιλοξενείτο τον τελευταίο καιρό, ο Γεώργιος Σταύρου Σιαβελής. Ο «Φούλης» όπως τον ξέραμε όλοι στο χωριό,

Η πολυπόθητη, για την εποχή, αίσθηση δροσιάς, κατά το πρωϊνό καφεδάκι στην Κλειτορία. Η σωματική και ψυχική καθήλωση όλων, μπροστά στο απόκρημνο μέρος της Ι. Μ. Μεγάλου Σπηλαίου και η Θρησκευτική κατάνυξη, κατά το προσκύνημα της εικόνας της Παναγίας που φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Η συγκίνηση, η έκπληξη και η απορία, κυρίως από τα παιδιά, που…

Εικόνες απ΄ την ιστορία της παλιάς ΑγιαΣοφιάς, εκτυλίσσονταν μπροστά μας, κατά τη διάνοιξη ενός ακόμα μονοπατιού για πεζοπορία, που έγινε με σκοπό την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς, αλλά και τη διατήρηση της ιστορίας του τόπου μας. Τον πηγαιμό προς την πηγή της «Μάνας»,

Καλοκαίρι, δεκαπενταύγουστος και το χωριό μας, που γέμισε από μόνιμους και προσωρινούς – ημερήσιους επισκέπτες, θυμίζει λίγο τον παλιό καλό καιρό. Η πιο αισιόδοξη νότα, μέσα σε τούτη μικρή  κοσμοσυρροή και «κοσμοχαλασιά» που επικρατεί, είναι οι φωνές των παιδιών,

Καλοκαίρι στο χωριό είναι ……., να σε ξυπνά νωρίς το πρωί, το θρόισμα των φύλλων της κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄ το ανοιχτό παράθυρο.