Αγία Σοφία Blog

Στην Ν.Α. είσοδο του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας του χωριού μας, ψηλά και στο δεξιό μέρος αυτής, βρίσκεται εντοιχισμένη μία μαρμάρινη πέτρα με λεία επιφάνεια, που επάνω της είναι χαραγμένη μια επιγραφή, το περιεχόμενο της οποίας δεν είναι αναγνώσιμο, λόγω αποστάσεως, από τον προαύλιο χώρο του ναού, όπου διέρχονται και παραμένουν διαβάτες.

Και ενώ η αγωνία των κατοίκων έχει φτάσει στο κατακόρυφο για το αποτέλεσμα των Δημοτικών και Κοινοτικών Εκλογών της Κυριακής, εμείς θα επιχειρήσουμε μια, εν πολύ συντομία, ιστορική αναδρομή στο παρελθόν, που αφορά τους διατελέσαντες Προέδρους της Αγίας Σοφίας.  

Προσφάτως και μετά από πρωτοβουλία του εκπροσώπου της Τοπικής μας Κοινότητας, κ. Χρήστου Ταλαγάνη και συντονισμό του ιδίου, υπάλληλοι του Δήμου Βόρειας Κυνουρίας, προέβησαν στο σχολαστικό καθαρισμό του εσωτερικού – έγκλειστου – χώρου της Πηγής απ΄ όπου υδρεύεται το χωριό μας, καθώς και στον καθαρισμό του εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της δεξαμενής ύδρευσης και της δεξαμενής άρδευσης…

Το πρώτο και μοναδικό, για αρκετές δεκαετίες, τηλέφωνο του χωριού μας (Χειροκίνητης Αστικής Σύνδεσης – Χ.Α.Σ.), είχε εγκατασταθεί  από τα τέλη της δεκαετίας 1930, στην οικία του Κων/νου Γ. Λαμπίρη (Μπέρκου), ο οποίος, σε καθημερινή βάση, πέραν των καθηκόντων του, ως σιδηρουργός (γύφτος), εκτελούσε και καθήκοντα τηλεφωνητή του χωριού μας, άλλοτε στέλνοντας τηλεγραφήματα από τους…

Στην Εκκλησιά και στο Σχολείο του χωριού, «τριγυρίζουν» επίμονα, οι σκέψεις όλων των ΑγιαΣοφιτών, τούτες τις ημέρες, αναπολώντας το όμορφο παρελθόν του τόπου μας και ειδικότερα τις εκδηλώσεις για τον εορτασμό της Εθνικής Επετείου της 25ης Μαρτίου 1821 που λάμπρυναν τον τόπο μας, ενισχύοντας το αίσθημα αισιοδοξίας των κατοίκων.

Οι παπαρούνες, χαίρονταν τη ζωή, έχοντας ανοίξει διάπλατα τα πέταλά τους, σε μια επιπλέον προσπάθεια για να συλλέξουν όσο το δυνατό περισσότερο ήλιο, αλλά και για να προσελκύσουν όσο το δυνατό περισσότερα έντομα στο εσωτερικό τους, στο στήμονα και τον ύπερο, φροντίζοντας για την αναπαραγωγή και διαιώνιση του είδους τους. Και τα καταφέρνουν καλά, χρόνια…

Μια φορά κι ένα καιρό, πριν από εκατό (100) και πλέον χρόνια, θα ΄ταν αρχές της δεκαετίας 1910, εγκαταστάθηκε στο χωριό μας οικογενειακώς, ο δάσκαλος Παναγιώτης ΣΩΤΗΡΑΚΟΣ, καταγόμενος από το Καστρί της Κυνουρίας. Νωρίτερα ο ίδιος, είχε υπηρετήσει ως δάσκαλος στο χωριό Τσερβάσι (σημερινή Περδικόβρυση). Τα χρόνια εκείνα το χωριό μας, δεν είχε μόνιμο Ιερέα.

ΗΘΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ Τα παλιότερα τα χρόνια και πριν η μετανάστευση οδηγήσει τον πληθυσμό του χωριού μας σε κατάρρευση, οι περισσότεροι ΑγιαΣοφίτες, ήταν κτηνοτρόφοι, αγρότες και οι πιο λιγότεροι γύφτοι (σιδηρουργοί) και βαρελάδες. Ο αγώνας της επιβίωσης, άρχιζε πολύ νωρίς. Πριν καλά φέξει, με το πρώτο φως της ημέρας,

Bιώνοντας όλοι μας, όσο περνούν τα χρόνια, τις δυσκολίες της καθημερινότητας που αντιμετωπίζουμε, για να εξασφαλίσουμε έναν αξιοπρεπή, αν όχι πλήρως άνετο, βίο, όλο και περισσότερο εντείνεται ο θαυμασμός μας για την οργάνωση της τοπικής κοινωνίας των κοντινών μας προγόνων, η οποία (οργάνωση) εξασφάλιζε την πλήρη αυτάρκειά τους, σε καταναλωτικά και άλλα αγαθά, παρόλο που ζούσαν εκείνα…

H επιμνημόσυνη δέηση που εψάλλη στον Ι. Ν. του χωριού μας, μετά την πανηγυρική Δοξολογία, για την ανάπαυση των ψυχών των πεσόντων ΑγιαΣοφιτών στο Αλβανικό μέτωπο, λόγω της εορτής της Εθνικής Επετείου της 28ης Οκτωβρίου, ήταν εντελώς λιτή, σύντομη και τυπική. Ο Ιερέας, εξαναγκασμένος  απ΄ την περίσταση και εμφανώς λυπημένος, δεν μετέβη στο διπλανό Κοιμητήριο,…