Αγία Σοφία Blog

Εικόνες απ΄ την ιστορία της παλιάς ΑγιαΣοφιάς, εκτυλίσσονταν μπροστά μας, κατά τη διάνοιξη ενός ακόμα μονοπατιού για πεζοπορία, που έγινε με σκοπό την ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς, αλλά και τη διατήρηση της ιστορίας του τόπου μας. Τον πηγαιμό προς την πηγή της «Μάνας»,

Καλοκαίρι στο χωριό είναι ……., να σε ξυπνά νωρίς το πρωί, το θρόισμα των φύλλων της κληματαριάς, που διαχέεται στο δωμάτιο, μέσα απ΄ το ανοιχτό παράθυρο.

Η «Μάνα» και το «Πηγαδάκι», αυτές οι πανέμορφες τοποθεσίες του χωριού μας, καταλαμβάνουν ένα μεγάλο κομμάτι απ΄το «βιβλίο» της ιστορίας της ΑγιαΣοφιάς.

Ένας αξιόλογος επισκέψιμος χώρος, ανάμεσα στις λυγερόκορμες λεύκες, στα δασιά πλατάνια, τις καρυδιές και τους καταπράσινους κισσούς, έγινε πλέον ο χώρος, όπου βρίσκεται η πέτρινη βρύση της ρεματιάς, μετά τον πρόσφατο καθαρισμό της,

Μια κουκουβάγια κι ένας πετροκότσυφας που φτερούγησαν απ΄ τη στέγη και τον τοίχο, ήταν οι πρώτοι ένοικοι που μας υποδέχτηκαν στο εκκλησάκι του Αι Λιά, που βρίσκεται χτισμένο σε υψόμετρο 1215 μέτρων στην κορυφή του όρους Παρθενίου, για πάνω από 150 χρόνια.

Την πέτρινη παραδοσιακή βρύση της ρεματιάς, αυτό το αρχιτεκτονικό και παραδοσιακό μνημείο του χωριού μας, έβαλε ως πρώτο μέλημα το Δ. Σ. του Συλλόγου μας. Την Κυριακή 11 Ιουνίου 2017 και ώρα 09.00,

«… κείται τούτο επί μιας πλαγιάς, κάτωθεν της οποίας ρέει μικρό ποταμάκι, εκ του ύδατος του οποίου κινούνται τρεις υδρόμυλοι. Αναμφιβόλως η ρεματιά αυτή είναι πολύ ρομαντική ιδίως κατά την Άνοιξη,

Η συμπεριφορά των κατοίκων τούτη την περίοδο στο χωριό μας, μοιάζει σαν ένα μελίσσι. Περί το τέλος του Χειμώνα, βρίσκεται συρρικνωμένο και με λιγοστό πληθυσμό. Και κει που νομίζει κανείς ότι θα πεθάνει, ξαφνικά αρχίζει να ζωντανεύει, να αυγαταίνει, να «φουντώνει» και να ψάχνει χώρο για να αναπτυχθεί…. Αιτία; Η Άνοιξη!

Ο βράχος της Κορακοφωλιάς, ένα απ΄ τα πιο χαρακτηριστικά σημεία του τόπου μας, ονομάστηκε έτσι, απ΄ τη συχνή παρουσία των κορακιών, που έφτιαχναν τις φωλιές τους στα πιο απόκρημνα σημεία του.

Τα πουλιά στέκουν ανήμπορα στο κρύο, με μερικά απ΄ αυτά  να προσπαθούν να φουσκώσουν το φτέρωμά τους, ως μοναδικό όπλο αντίστασης στο χιονιά. Δένδρα με γυμνά κλαδιά και τα φύλλα να σαπίζουν πεσμένα στο έδαφος.