Αγία Σοφία Blog

Το υπερπόντιο ταξίδι με καράβι για την Αμερική, κρατούσε κάποτε είκοσι έξι (26) ημέρες και είκοσι έξι (26) νύχτες, μέσα στη φουρτουνιασμένη θάλασσα. Κι όμως, για κάθε ταξιδιώτη του χωριού μας, ήταν πιο εύκολο και πιο ευχάριστο, συγκριτικά με το μόλις 15 λεπτά διάβα του ανηφορικού μουλαρόδρομου, που οδηγεί από το χωριό μας προς τη στάση…

Σημείο αναφοράς της ευρύτερης περιοχής του χωριού μας, αποτελεί και το πανέμορφο χωριό των Πάνω Δολιανών, με κύριο χαρακτηριστικό του, την δεσπόζουσα οργιώδη βλάστηση, που περικλείει ανάμεσά της, τα πετρόχτιστα αρχοντικά σπίτια του, χτισμένα σε κατηφορικό έδαφος, ανακαινισμένα και περιποιημένα τα περισσότερα.

Ο Δήμος και ο Γιάννης. Ο ένας σιδηρουργός, κι ο άλλος βαγενάς (βαρελάς). Μαστόρια μιας άλλης εποχής, σε στιγμές ξενοιασιάς και περισυλλογής.

Η 22α Μαρτίου, ήταν ημέρα αφιερωμένη στο νερό. Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, κατά τη συνδιάσκεψη που πραγματοποίησε για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, ύστερα από σχετική απόφαση που έλαβε την 22 – 12 – 1992, όρισε την παραπάνω ημέρα, ως παγκόσμια ημέρα νερού.

Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει ο πελώριος Ανδριάντας του Μανιάτη Οπλαρχηγού Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που έχει στηθεί στην Πλατεία Αθανάτων στην Αρεόπολη Λακωνίας, με το μικρό μας το χωριό; Κι όμως έχει.

« Πυρετώδεις είναι, εδώ και μέρες, οι προετοιμασίες στο Σχολειό μας για τον εορτασμό της Εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου 1821.

Σαν πήγε στην Αμερική, εγύριζε ο νους του πίσω, καθημερινή και Κυριακή Σαν άρχιζε να γράψει γράμμα, – «καλή μου μάνα κι αδελφή …» – εκεί τον έπιανε το κλάμα.

To διήγημα – χρονογράφημα που ακολουθεί, γράφηκε από τον ΑγιαΣοφίτη δάσκαλο Παναγιώτη Καραζάνο του Γεωργίου (αδελφό του Επιθεωρητή), πριν από εκατό (100) περίπου χρόνια. Πρωταγωνιστής στο κατωτέρω διήγημα, είναι ο Γεώργιος Καραζάνος (μπάρμπα Γιώργης), πατέρας του συγγραφέα.

Πέρασε καιρός από τότε που σταμάτησε το λιομάζωμα στον τόπο μας και οι χωριανοί απολαμβάνουν τους μόχθους τους, εν μέσω αναμνήσεων από περασμένα χρόνια, ειδικά την παρούσα χρονική περίοδο, όπου επικρατεί η συνήθης βασανιστική μονάξια του χειμώνα.

Έναν ήσυχο οικογενειακό βίο, διάγουν για πάνω από πενήντα χρόνια, ο κ. Σπύρος από το Παρθένι  (Μπερτσοβά παλαιότερα) και η κ. Παναγιώτα από την Αγία Σοφία, φροντίζοντας να απολαμβάνουν, με το παραπάνω, τις χαρές της ζωής και να ξεχνούν τις συνηθισμένες πίκρες και λοιπές αντιξοότητες.